________________
૧૨
[ શ્રી માતર તીર્થને ઈતિહાસ પણ ચમત્કારોની પરંપરા ચાલુ જ રહી. સાંજે દેરાસર મંગલિક કર્યા પછીથી, રાતના નવેક વાગે શ્રી જિનમન્દિરમાં વાછત્રો વાગી રહ્યાં હેય અને નાટારંભ ચાલી રહ્યો હોય, એવા અવાજે બહાર સંભળાતા હતા તેમ જ સુવાસ પણ ઘણું મોટા પ્રમાણમાં પ્રસરી રહી હોય એમ જણાતું હતું. આથી, રેજ જૈનો અને જૈનેતરે પણ મોટી સંખ્યામાં રાતના આવીને શ્રી જિનમન્દિરના ઓટલે બેસતા. શ્રી જિનમદિરની નજદીકના મકાનવાળાઓ તે, પોતાના ઘરમાં બેઠે બેઠે પણ, એ મધુર અવાજે સાંભળતા અને સુગંધ અનુભવતા.
આને લઈને, ઘણા જૈનેતરે પણ આ શ્રી જિનમદિરમાં દર્શન કરવા આવવા લાગ્યા તેમ જ કેટલાક તો પિતાનાં મનવાંછિતેને સિદ્ધ કરવાને આખડીઓ પણ રાખવા લાગ્યા.
રોજ-બ-રેજ શ્રી જિનમન્દિરની ઉપજમાં વધારે જ થતો ચાલ્યા. આથી, આ શ્રી જિનમન્દિરને વિસ્તારવાળું બનાવવાનો વિચાર થયે. શ્રી જિનમન્દિરની આજુબાજુ ભમતી બનાવીને બાવન જિનાલયની દેરીઓ કરાવવાનો નિર્ણય થયો. એ માટે આજુબાજુની ફાલતુ જમીન પણ ખરીદાઈ અને દેરીઓના ચણતરનું કામ પણ શરૂ કરાયું.
પણ બન્યું એવું કે જે જમીન લેવાઈ, તે જમીનવાળા અમુક લાગે એ વખતે મીયાં સરકારને નામે ઓળખાતા એક કુટુંબને આપતા હતા. એ કુટુંબના આગેવાન બચુમીયાં નામના માણસે, પિતાને હક્ક લેવાને માટે, ભમતીના ચાલુ ચણતર કામને અટકાવ્યું. માતર ગામના શ્રીસંઘે મળીને,
