________________
શ્રી પાર્વજિન જીવન-સૌરભ દેવલેક વાસી દે, વૈભવ બધા તજીને, આવે એ વાણી સુણવા, પ્રભુની ભૂલાય કયાંથી ?
–મધુરી. [૨] જન્મના વેરી પ્રાણ, સાથે બેસીને સુણતા; સ્વભાષામાં સર્વે સમજે, સ્વામી ભૂલાય કયાંથી?
–મધુરી. [૩] અનુપમ મીઠાશ જાણી, સ્વમાન તજી સુધાએ; દેવલોકે વાસ કીધે, નાથની ભૂલાય કયાંથી?
–મધુરી. [૪] સાકર નિરાશ થઈને, પશુ ચાવતા એ તરણ શરણું જ તેનું લીધું, દેવની ભૂલાય ક્યાંથી ?
–મધુરી. [૫] શરમાઈ દ્રાક્ષ મીડી, વનવાસ તેણે લીધે; પલાઈ ઈશ્ન યંત્ર, પૂજાની ભૂલાય કયાંથી?
-મધુરી. [૬] એ વીર વાણી આગળ, ગળ્યા સર્વેના ગર્વો, ત્રિકાળી ભાવ ભાખે, જ્ઞાનીની ભૂલાય ક્યાંથી ?
-મધુરી. [૭]
