________________
JULY, 1908.]
SUBHASHITAMALIKA.
305
17 Ist wohl der ein würdiger Mann, der im Glück und im Unglück Sich nur allein bedenkt, und Leiden und Freuden zu theilen Nicht verstebet, und nicht dazu vom Horzen bewegt wird?
GOETHR. किमार्यवृत्तिः प्रतिभाति ते नरो विचिन्तयन्यः सुखदुःखयोः सदा ।
आत्मानमेकं हृदि न प्रियाप्रियं विभक्तुमन्यैः सह संव्यवस्यति ॥ kim karyavşittih pratibhati tê narð vichintayan yah sukhuluhkhayôh sada 1' âtmânam ekam lişidi na priyapriyam vibhaktum anyaih saha samvyavasyati !!
18
SALIS.
.
.
GOETHE.
Vielen theile deine Freuden, Allen Monterkeit und Scherz, Wenig Edlen deine Leiden,
Auserwäblten nur dein Herz. स्वहर्ष बहुभिः सार्ध सर्वैः प्रीतिं च नर्म च । उदारैरेव दुःखानि द्विवैः स्वहृदयं भज || svaharshan bahubhih sûrd ham sarvaih pritiṁ cha narma cha udárair êva duh khâni dvitraih svabsidayam bhaja 11
19 Wohl kann die Brust den Schmerz verborgen halten; Doch stammes Glück erträgt die Seele nicht.
शोकशल्यं समर्योऽहमन्तरात्मनि गुहितुम् ।
न तु शक्नोमि मौनेन हृदि संवरितुं सुखम् ।। gôkasalyam samarthô 'ham antarâtmani guhitum na tu saknômi maunena hridi samvaritum sakham 11
20 Wer glücklich ist, kann glücklich machen: Wers thut, vermehrt sein eignes Glück.
भवति यः स्वयमेव जनः कृती सुखयितुं परमप्यलमस्ति सः। परसुखाय तु यो यतते सुखं स्वमपि वर्धयतीति मतिर्मम ॥ bhavati yah svayam êva janah kritt sukhayitam param apy alam asti sah parasukhâys tu yo yatatê sukham sram api vardhayâtiti matir mama
