Page Text
________________
ઇ
ભારતવર્ષ ].
દોરવણી પ્રશ્ન (૩). મહાત્મા બુધે, ર૮ વર્ષની ઉમરે અત્ર જૈન ધર્મને એક સિદ્ધાંત (Hypothe દીક્ષા લીધી, ત્યારથી ૩૬ વર્ષની ઉમર થઈ ત્યાં sis) યાદ આવે છે. તે એમ છે કે, કોઈ તીર્થકર સુધી કોઈને ઉપદેશ આપ્યોજ નથી: પણ તે બાદ પિતાની છઘસ્થ અવસ્થામાં (એટલે જ્યાં સુધી ધર્મોપદેશક તરીકે તેમણે કામ ઉપાડી લીધું છે; તે ઠેઠ પિતાને જ્ઞાનપ્રાપ્તિ થઈ ન હોય ત્યાં સુધી) કદી પ્રતિ પિતે નિર્વાણ પામ્યા તેમના શબ્દમાં પરિનિર્વાણું બોધ કરતા જ નથી.૭૦ અને જ્યારે પ્રતિબોધ કરપામ્યા એમ કહીએ) ત્યાં સુધી પ્રસંગે પાત તે તાજ નથી ત્યારે તેમને શિષ્ય હોયજ કયાંથી?એટલે પ્રમાણે વર્તાવ કર્યો ગયા છે ને અનેક શિષ્યો તથા જે કેટલાક વિદ્વાનો આજીવિકા મતના સ્થાપક મં ખલી ભકતજને મેળવ્યા છે.
પુત્ર ગોશાળાને મહાવીરના શિષ્ય તરીકે ઓળખાવે તે પહેલાં સાત વર્ષ તેમણે શા માટે કોઈને છે૭૧ તેઓ ખરી વસ્તુસ્થિતિ શું હોઈ શકે, તે આ ઉપદેશ આપ્યો નહીં ! કદાચ એમ જવાબ દેવાય સિદ્ધાંત ઉપરથી સમજી શકશે. કે પિતાને પરિપકવ જ્ઞાન ન થાય ત્યાં સુધી બીજાને - ગોશાળાને મેળાપ મહાવીરે દીક્ષા લીધી તે બાદ બોધ ન દે. તે કારણ એક રીતે જોતાં તે ઉચિત ત્રીજા વર્ષથી થયો હતો અને પછીના છ વર્ષ સુધી છે! તે સામો પ્રશ્ન એ થાય છે કે, પરિપકવજ્ઞાન તે તેમની સાથે કર્યો હતો. દરમ્યાન મહાવીરે તે મૌન--અથવા જેને સંપૂર્ણજ્ઞાન-કહેવાય તે, તેમને છે. વૃત્તજ લીધું હતું એટલે શાળાને કાંઈ પણ ઉપદેશ સ. પૂ. ૫૪૩ (અથવા અન્ય મતે ઈ. સ. પૂ. ૫૪૧ રૂપે બોલે તે અસંભવીત હતું; પણ ગોશાળાને માં પિતાની ૫૯ વર્ષની ઉમરે) માં પ્રાપ્ત થયું છે. પિતાને, મહાવીરની સાથે વિહાર કરતાં કરતાં, અનેક તે પિતાની ૩૬ વર્ષથી ૧૯ વર્ષની ઉમર થઈ તેની સુખ સગવડ મળતી હતી તેથી પોતે મહાવીરના વચ્ચેના ૨૩ વર્ષના અંતરમાં, જ્યાં સુધી પિતાને શિષ્ય છે એમ જનતાને જાહેર કરતે હતે.. સંપૂર્ણજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થઈ નહોતી ત્યાં સુધી શા માટે બાકી મહાવીરે કઈ દીવસ ગોશાળાને શિષ્ય પ્રતિબોધ આપતા રહ્યા ! પ્રતિબંધ જે આપવો તરીકે સ્વીકારેલ જ નથી. વળી તેઓ તેને શિષ્ય બનાવે ઉચિત માન્યો હતો તે, પ્રથમના સાત વર્ષ શા માટે પણું શી રીતે? કારણ કે પોતે કેવલ્યજ્ઞાનને પામેલા પ્રમાદિપણે અથવા નિર્પેક્ષ રહ્યા? તથાપિ જે તે નહીં હોવાથી ( સર્વજ્ઞ થયેલ નહીં હોવાથી). સાત વર્ષમાં પ્રતિબોધ આપેજ હોય તે, પિતાના પોતાની પ્રરૂપણા શાસ્ત્ર વિરૂદ્ધ થઈ જવાની તેમને અપૂર્ણ જ્ઞાનને લીધે, તે પ્રતિબંધ-અથવા પિતાના હમેશાં ભીતિ રહ્યાં કરે? અને આ સિદ્ધાંત ધર્મની જે પ્રરૂપણા પોતે કરી હોય તેમાં કયાંય કાંઈક બુદ્ધિગમ્ય તથા યુકિતસંયુકત હોઈ સત્ય પણ દેત્પત્તિનો સંભવ ખરો કે નહીં ! જે પણ દેખાય છે. એટલે ઉપર જે આપણે વદસંભવ હોય તે, મહાત્મા બુદ્ધ જેવા આદિ સંચાલક વ્યાધાત જેવા પ્રશ્રની પરંપરા ઉભી થતી જોઈ પુરૂષ તેવું ભૂતપણું ચલાવી લ્ય ખરા કે ! આવા ગયા છીએ તેને આ જૈન સિદ્ધાંતની કસોટીથી અનેક પ્રશ્નોની પરંપરા ઉદભવે છે. ને તે દરેક તપાસી જોઈએ છીએ તે સહજ બેલાઈ જવાય પ્રશ્નોત્તર વદવ્યાઘાત જેવા થઈ જાય છે. છે કે જૈન સિદ્ધાંતમાં સત્યાંશ ભરેલું છે. (૭૦ ) જુઓ પૃ. ૫. ટી. ૭.
માત્ર રૂપ થયેલા શિષ્ય ગેસલે આવા શબ્દો છે. ' (૧) ક. સ. ટી. પૃ. ૮૬ “ગશાળે ભગવાનને કહ્યું કે (૭૨) આ આખું પ્રકરણ વિસ્તાર પૂર્વક સમ્રાટ હું તમારે શિષ્ય છું આવા શબ્દો છે.” મહાવીર પોતે પ્રિયદર્શિનનાં જીવન અધિકારે આપણે ચર્ચીશું: અત્યારે મૌનધારી છે તે તે બોલતાજ નથી ગશાળે પિતાની એટલું જ જણાવીશું કે, મથુરાના સ્તરને સદા મેળે બધું બેલ લેલ કરે છે. વળી પૂ. ૨૨ માં “આભાસ પાશ્ચાત્ય વિદ્વાનોએ જૈન ધર્મને હેવાનો સ્વીકાર્યો છે.
| SR No. | 032484 |
| Book Title | Prachin Bharat Varsh Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Tribhuvandas Laherchand Shah |
| Publisher | Shashikant and Co |
| Publication Year | 1936 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 17 MB |