________________
४२०
भिक्षु वाङ्मय-खण्ड-१० १४. ए तुमना आइठांण, साल तणी परें म्हांने सालसी रे।
जीव जाों ज्यां लग प्रांण, हीया माहे हिलोला हालसी रे।।
१५. थें प्रीत्म प्रांण आधार, पपीया ने आधार जिम मेहनो रे।
तिणसूं मत करों म्हांने निरधार, ओर आधार नही म्हांने केहनों रे।।
१६. भरत जी रा मेंहलां मजार, केड रोवें-पीटें केड आरडे रे।
जब हूवों घणों भयंकार, त्यांरा शब्दां री समझ न का पडें रे।।
१७. भरत जी लीयों संजम भार, जब दुख घणा जीवां पांमीयो रे।
त्यांरो कह्यों न जाओं विसतार, मोह कर्म उदें त्यारें आवीयों रे।।
१८. काचों हुवें तो चल जाओं तिण ठांम, ए मोह तणा शब्द सांभली रे।
किण विध चलें भरत जी तांम, च्यारूं कर्म खपाए हूआ केवली रे।।