________________
પ્રકરણ ૧૦ મું.
કસેટી. પડદામાં બેઠેલી એક વ્યક્તિ રાજાના મુખમાંથી નિક ગેલા ઉપરના શબ્દો સાંભળી એકદમ નીચે ઉતરી આવી. રાજદરબારમાં આવી રાજાના ચરણમાં નમી એણે મહારાજને અરજ કરી. એ વ્યક્તિ તે પૃથુકુમારી હતી. “તમે રાજા છે, સરમુખત્યાર છો. ગુન્હેગારોને શિક્ષા કરવી અને નિર્દોને બચાવવા એ તમારે રાજધર્મ છે. તેમાંય બંધુ ! જે ઉપકાર કરનાર હોય, જીવનને રક્ષક હેય, એ તે વિશેષ રક્ષણ કરવા યોગ્ય છે. પૂજવાયેગ્ય છે.”
પાછી તું કેમ આવી? તારી એવી કાકલુદીથી હું મારી ફરજ નહી ચુકું, સમજી જતી રહે અહીંથી મુખી ! ગાંડી થઈ ગઈ છે કે શું ?”
- “સાચેજ, હું ગાંડી થઈ ગઈ છું. એમણે મારો જીવ બચાવ્યો એના બદલામાં આજ ઈનામ? તમે તે બહુજ સારા. કદરદાન!”.
તારા એક જીવના બદલામાં એણે હજારેના જાન લીધા છે, એ હજારના જાનના બદલામાં એનાજ જીવનું બલિદાન!”
એ નહિ બને, કેઈપણ રીતે તમે એમને બચાવે
