________________
( ૧૦૯ )
મહારાજની સત્તામાંથી ભટ્ટજી સરસ્વતીની સત્તામાં ગયા, સરસ્વતીએ થાડા દિવસમાં અને એવા તા માહાંધ બનાવી દીધા કે એજ ભટ્ટજી પાછળથી સરસ્વતીના સ્વત: કેદી અની ગયા. સરસ્વતી એ કેદમાંથી જરા બહાર હવાખાવા માકલે, પણ એ બંધનમાંથી એમને બહાર જવું જરાય ગમતું નહિ.
=>
'*
પ્રકરણ ૧૫ મું
અયાધ્યામાં.
મહારાજ અજયરાજાને માહિષ્મતી નગરીમાં કેટલાક દિવસેા પસાર થઇ ગયા. સુખમાં મનુષ્યને જતા સમયનું ભાન રહેતુ નથી. જો કે દુ:ખમાં અને સુખમાં બન્નેમાં મનુષ્યેાના કાળ તા પસાર થાય છે, પણ દુ:ખમાં એક ક્ષણ તેા યુગ સમાન ત્યારે સુખમાં લાંખા કાળ પણ ક્ષણમાત્ર જેવા લાગે છે. સમય સાથે માણસના ભાગ્યની પણ બલિહારી છે. પુણ્યવત પુરૂષને જગતમાં કઇ વસ્તુ અનુકૂળ થતી નથી ! હજારા યાજન દૂર પડેલી વસ્તુઓ પણ પુણ્યથી ખેંચાઇ પાસે આવે છે. માણસે પૂર્વભવમાં કરેલું શુભાશુભ કમ અવશ્ય લાગવવુ પડે છે, જેમ પાપાથી દુ:ખ, દુ:ખનાં સાધના-અનેક રાગા ઉત્પન્ન થાય છે તેમ જગતમાં માણુસને પુણ્યથી લક્ષ્મી, ભાગસામગ્રી મળે છે, મનને અનુકૂળ સગવડતા થઇ શકે છે, હજારા રાજા
