________________
૮૬
આદર્શ ગૃહસ્થાશ્રમ
છે. સ્વાર્થ તરફ તેની દૃષ્ટિ વિશેષ રહે છે. તેથી તે નાની નાની બાબતે માં દેરાણી, જેઠાણી, સાસુ વગેરે સાથે લડે છે. આવી વઢકણી બાળાઓને વળી તે માતાએ પિયરમાં આશ્રય આપી ઉશ્કેરે છે કે આડકતરી રીતે તેનુ ઉપરાણું લે છે. તેવી માતાએ પેાતાની પુત્રીના મીઠા સસ્પેંસારમાં ઝેર રેડે છે, માતાએ થઈને શત્રુનું કા કરે છે. તેમનુ આ જાતનું વહાલ એ પણ હળાહળ વિષ છે. માટે દરેક માતાએ ચેતાની પુત્રીના સાચા હિતની ખાતર દીર્ઘદૃષ્ટિથી પ્રસંગ પાર્થે ઉપરના જ સંસ્કારા રેડવા જોઈએ અને શિખામણ પણ તેવી જ આપવી જોઇએ.
આ રીતે પુત્રપુત્રી પુખ્ત વયનાં થયા પછી અને તેમનાં લગ્ન. ઇત્યાદિ ક્રિયા પતી ગયા પછી તેમનાં માબાપ પેાતાની જવાબદારીથી ઘણે અંશે મુક્ત થાય છે. જોક પિતાની હિતબુદ્ધિ અને માતાનું વિમળ વાત્સલ્ય એ બન્ને વહેન તા વહેતી ગંગાની પેરે જીવનભર પુત્રપુત્રી પર વહેતાં જ રહે છે. તે કદી સુકાઈ શકતાં નથી. પરંતુ કાની જવાબદારીના ખાજો તે! જરૂર તેના પરથી ઊતરી જ જાય છે.
પુત્રી પેાતાને સાસરે સિધાવ્યા પછી તેનું પેાતાના પિયરમાં આગમન પણ કવચિત જ થાય છે. જોકે તે વાસ્તહેવારે કે કાઇ સારેમારે પ્રસંગે જ આવે છે. તેમ છતાં તેને મહિયરને પ્રેમ તે અખંડ જ રહે છે.
પુત્રીપ્રત્યે
જ્યારે જ્યારે તે માતાપિતાને ત્યાં આવે ત્યારે માબાપની ફરજ છે કે તેનું સુખદુઃખ પૂછી તેનાં દુઃખને દૂર કરવા યથાશક્ય પ્રયત્ના કરવા, તેની આર્થિક, સામાજિક વગેરે મુશ્કેલી ઉકેલવી, તેમના શ્વશુરપક્ષ સાથે સુમેળ રખાવવા, તેનાં સાસુસસરા ઇત્યાદિની સેવા કરવાની તક આપવી, તેનાં સુખદુઃખમાં ભાગ લેવા અને તેને શુભ શિક્ષા આપવી. બાળાના સુખી જીવન સારું પેાતાનું કવ્યંમેશાં બજાવતા રહેવું, એ તે! માબાપની ડેડ સુધીની
