________________
વીરાંગના
૧૫
આપણુ રાજવીને હુકમ કે હાય છે તે તો તમે જાણે છે. આમાં તો વજીર સાહેબે તમારો નાતો જાળવીને મને મોકલ્યો છે, તે લાંબી પહોળી વાત છેડી દઇને “લીલમ' સોંપી લો. તેમાં તમારી શોભા છે. હું તે તમારા સારા માટે કહું છું શેઠાણું
એમ. તારા વજીર સાહેબે અમારે સંબંધ સાચવવા તને મોકલ્યો છે એમ કે? તારા વજીરને કહી દે કે–શેખ બાપુને અવળે માર્ગે ચડાવીને તેમના નામે માંગરોલમાં આગ પાથરવા જતાં ક્યાંક તમારે હેમાઈ જવું ન પડે તે સાચવજે.”
બાઈ હું વિનયથી વાત કરું છું તેમ તેમ તમે મારા મૂકતાં જાય છે તેમાં અંતે તમારે વધારે સહન કરવું પડશે. જુનાગઢના રણછોડજી દીવાનના આપણુ વજીર સાહેબ સંબંધી થાય છે. તે ધારે તો તમારાં ઘરબાર સુધ્ધાં રાજને કબજે લઈ લેતાં વાર ન લાગે. હજીએ હું તો જતાં જતાં ચેતવો જઉં છું કે સમજી જાવ તો સારું. આ કંઈ વાણિયાભાઈના ખેલ નથી”
“ખબરદાર મારે તારી શિખામણ નથી સાંભળવી. કયારને જેમ આવે તેમ બેલ્યો જાય છે પણ આ વાણિયા વસમા છે સમયે કે? તારા વજીર સાબને જુનાગઢના વજીરનું જોર હેય તે ધરમશી હેમચંદના ઘરને નવાબ બાપુને નાતો છે. આવી ધૂળ જેવી વાત માટે પારકે બળે ઝૂઝવાની જરૂર નથી. તું ચીઠ્ઠીને ચાકર છે તે સાજે-નરો ડેલી બહાર નીકળી જા ને તારા વજીરને ચેતવી દેજે કે અમલની અધીમાં કરી લેવા જતાં પાટણ પરવારવું ન પડે.” “અને એ ડેલીએ કહ્યું છે? આમ આવે.”
અમૃત શેઠાણું ખાટે બેઠાં બેઠાં તાણુને વાત કરતાં હતાં
