________________
૧ર૮ જૈન ગૂર્જર સાહિત્ય-રત્ન અને તેમની કાવ્ય-પ્રસાદી ભાગ ૨ કેઈ ન તેરા મિત્ત દુરંજન સજન સંગી હિત કરે, ઈક નેમ ચરણ આધાર શિવ મગ આશ મન માંહિધરે. ભલા પિષે તનુ પરિવાર પરિજન ચિત્ત તેરે હૈ નહિ, તડિત દમક જપું કાન કરિ વર રાગ સંધ્યા છિન રહિ; ચકી હલધર સંખ ભુત જન દેખ સુપના રેનકા, કેઈ ન થિરતા જાન અબ મન આસર જિન વિનકા, ૧ળા માહ મદકી વાસના મન ગ્યાન દરસન મેલીયા, યામ સુમતિ તપ કુઠારે કરમ છીલક છેલીયા; જાકે સબ મદન વન ઘન મેક્ષ મારગ ઝેલીયા, અબ દેખ ચંગ અખંગ રાજુલનેમ હોરી ખેલીયા ૧૧ાા શીલ સજ તનુ કેસરી પિચકારીયા શુભ ભાવના, ગ્યાન માદલ તારસમરસ રાગ શુધ ગુણ ભાવના; ધૂર ઉડી કરમકી સબ સાંગ સગરે ત્યાગીયા, નેમ આત્મારામા ધરી ધ્યાન શિવ મન લાગીયા. ૧રા
શ્રી પાર્શ્વનાથ સ્તવન
રંગ વટેસ મૂરતિ પામ જિનંદકી, સેહની મેહની જગત ઉધારણ હારી, નીલકમલદલ તન પ્રભુ રાજે,
સાજે ત્રિભુવન જન સુખકારી; મેહ અગ્યાન માન સબ દલની,
મિથ્યા માન મહા અઘ જારી, મૂરતિ ૧ હું અતિ હીન દીન જગ વાસી,
| માયા મગન ભયે શુધ બુધ હારી; તે બિન કૌન કરે મુજ કરૂણ,
વેગા લેયે અબ ખબર હમારી. મૂરતિ ૨
