________________
( ૪૦ )
હતી. રાજાની પાસે જમણા હાથ તરફ ઉચ્ચ સિંહાસન ઉપર અપ્પભટ્ટસૂરિ બેઠા હતા. વિવિધ પ્રકારે વાર્તાલાપ ચાલતા હતા. એ વાર્તાલાષમાં પ્રતિહારીએ આવીને ભંગાણુ નાંખ્યું. કનાજરાજને નમીને તે એક્લ્યા. ” મહારાજ ? ગાડ દેશથી ધર્મરાજના દૂત આવેલ છે જે આપ શ્રીમાનની પાસે આવવાની રજા માગે છે. ”
ધર્મરાજના દૂત સાંભળી રાજા ચમકયા. “ ધર્મરાજના કૃત ? એ તા આશ્ચર્ય ? એ શું સમાચાર લાવ્યેા હશે ? એને સત્વર પ્રવેશ કરાવ ? ” રાજાએ હુકમ આપ્યા. સર્વે સભ્ય જનાનાં મન જીજ્ઞાસાથી આતુર થઇ રહ્યાં હતાં.
મંદમંદ ડગલાં ભરતા ને કનેાજરાજની રાજસભાની ભવ્યતાનું નિરિક્ષણ કરતા કૂત રાજાની સન્મુખ આવીને નમ્યા. “ મહારાજ ? આપની વિચક્ષણતાથી ધર્મરાજને બહુ સતાષ થયા છે. આપ આવીને અમારી મેમાનગતિ સ્વીકાર્યા વગર ગુપચુપ પસાર થઈ ગયા એ તે અમારા સ્વામીએ પાછળથી જાણ્યું. જાણે એટલે નવાઇ તા લાગે જ ને ?
,,
“ એમ ? તારા રાજા મારા સત્કાર કરવાને ઇચ્છે છે તે મેકલ અને રણસંગ્રામમાં ? અમે બન્ને સામસામે સારી રીતે મલશું ? ” આમરાજાએ કટાક્ષથી જવાબ આપ્યા.
“ યુદ્ધભૂમિ ઉપરજ શૂરવીર પુરૂષા તા મળે, એ આપનુ કથન સર્વથા સત્ય છે. છતાં યુદ્ધભૂમિ ઉપર આપના એની ખાતર લાખા નિર્દોષ પ્રાણાની વ્યર્થ આહુતિ લેવી એ કાંઇ ઠીક કહેવાય
