________________
(૧૮૭ ) આપના પિતાની માફક એમને ગુરૂપદે સ્થાપના કરી જેના ધર્મનું ગેરવ વધારે?” ગુરૂની વાણી સાંભળી રાજા પિ'તાના મહેલમાં આવ્યો.
ગુરૂને તેડવાને માટે વિનંતિપત્ર આપીને રાજાએ મોઢેરા નન્નસૂરિ પાસે ઉત્તમ રાજપુરૂષને મોકલ્યા. એ પ્રધાનોએ મેઢેરા જઈને રાજાનું વિનંતિપત્ર આપી એમને સંદેશે કહી સંભળાવ્યું. નન્નસૂરિ અને ગોવિંદસૂરિએ ભોજરાજાનું વિનંતિપત્ર વાંચ્યું “ગુરૂરાજ ! વાદી કુંજર કેશરી, ભારતી પુત્ર એવા બપ્પભટ્ટ સૂરિશ્વરની પાટે આપ દીર્ધાયુષ્ય વિદ્યમાન છે. તો અમારે પણ બપ્પભટ્ટી સૂરિવરની સ્થાનકે તમેજ છો માટે આપે આ વિનંતિપત્ર વાંચી અહીં પધારવા ઈચ્છા કરવી. ઘણી જ આતુરતાથી આપની અમે રાહ જોઈએ છીએ,” ઈત્યાદિ વિનંતિપત્ર વાંચી સૂરી અને શ્રાવકને હર્ષ થયે સંઘની આજ્ઞાઈ ગોવિંદાચાર્યને મેઢેરામાં મુકી સંઘની ભલામણ કરી નન્નસૂરિ કનોજ તરફ ગયા. કનેજના પાદરમાં ગેપગિરિના ઉદ્યાનમાં પધાર્યા એટલે ભેજરાજા પગે ચાલતાં ગુરૂની સામે ગયે. એના મંત્રીઓ, સામતે અને સકલ સૈન્ય સહીત આવીને ગુરૂને નમે. આખું નગર ધ્વજા, તોરણ, પતાકાઓથી શણગારવામાં આવ્યું, મનહર વાત્ર વાગવા લાગ્યાં, મોટા મોટા રસ્તાઓ શણુગારવામાં આવ્યા જે રસ્તે ગુરૂ રાજા સાથે આવવાના હતા, તે રસ્તાની શોભા અલોકિક હતી. વાજતે ગાજતે મેટા મહત્સવ પૂર્વક રાજા ગુરૂને લઈને નગરમાં આવ્યું. ઠેક ઠેકાણે હજારે
