________________
(૧૨૩)
પેાતાની કાવ્યશક્તિથી કનાજરાજની રાજસભાનાં મન વિચો રંજન કર્યા. કવિરાજે ધર્મરાજાના ગુણાનું વર્ણન કરતાં ખેત કરવા માંડયા “ અહા ? શું એ ધર્મરાજ ! ખરેખર સાક્ષાત્ ધનીમુત્તિ હતા ! વચનમાંતા એ હરિશ્ચંદ્રના અવતાર લેખાતા ! વિદ્વાનાના સત્કાર કરવામાં એ-વિક્રમ હતા. દીન
હીન અને ગરીબજનાને દાનદેવામાં તે કલ્પવૃક્ષ સરખા હતા. હાય! ગોડના આધાર આજે હતા ન હતા થઈ ગયા !”
“ કવિરાજ ! બનનાર અની ગયુ પણ હવે. ધર્મરાજ અત્યારે પૃથ્વી ઉપર નથી તે અમાર થશે ? એવા વિચાર Y કરી ખેદ ન કરા–અનાયાસે આંગણે આવેલા ઉત્તમ અતિથિના કાણુ સત્કાર નથી કરતું ? આરાજ્ય તમારૂ જ સમજો ! ધર્મરાજાની રાજસભાની માફક અહીયા પણ તમે સુખેથી રહેા ? હે મહામતે ! જેવા હમારે બપ્પભટ્ટજી સમા તેવીજ રીતે ત્રીજા તમે ? ” કનેાજરાજે કવિશજને દિલાસા આપ્યા.
“ તમારી ઉદારતા જગ જાહેર છે. સૂરિવરના ઉપદેશથી તમે પણ વિદ્વાનોની સારી કદર કરી છે. ખરે ! એ તમારી કદરદાની છે .રાજન્ ? ” રાજાનાં વચનથી સંતાષ પામેલા કવિરાજે કહ્યું.
ગંગાના જળમાં સ્નાન કરીને જેમ પવિત્ર થયેા હાય એવી રીતે રાજાના પ્રીતિવચનથી અત્યંત હુ માન થયેલે કવિરાજ સૂરિવર સાથે જ્ઞાનગાષ્ટિ કરતા પોતાના કાળ સુખમાં વ્યતીત કરવા લાગ્યા. કવિરાજને આવા અનુકુળ સાગા
