________________
નિંદને જીતીને મર્યવંશીય મહાપ્રતાપી ચંદ્રગુપ્ત ભારતેશ્વર થયા. તેમના વંશજો કાજ ઉપર પણ અધિકાર ચલાવવા સુબા તરીકે આવતા, એ વંશમાં થયેલા એક શ્રેષ્ઠ પુરૂષે મગધની ગાદી નબળી પડતાં કનોજમાં પિતાની ગાદી સ્થાપી. આજે એ વંશમાં થયેલા યશોવર્મા નૃપતિ રાજ્ય કરે છે. તે જ મારા પિતા !ને માતાનું નામ સુયશા!” એટલું બોલીને તરૂણ અટકો.
ગુરૂને કંઈક યાદ આવ્યું હોય તેમ નિશ્ચયપૂર્વક બોલ્યા. અને તારું નામ?”
મારૂં નામ?” એમ કહીને ચાક વડે જમીન ઉપર બે અક્ષરો લખીને બતાવ્યા.
“આમ કુમાર?” “હા! ભગવન !”
આ તરૂણ યુવક તે કનોજના યશોવર્મા રાજાને કુમાર હતો. હવે ગુરૂને પણ યાદ આવ્યું કે આ સુંદર વદન પહેલાં પિતે જોયું હતું, પણ રાજપુત્ર છતાં આવી તરૂણ અવસ્થામાં એકાકી કેમ ભટકતે હશે, રાજમહેલનાં સુખ, સૌભાગ્ય અને વેબ છેડી પરદેશમાં રખડવાની એની શી મતલબ હશે?” રાજકુમાર ! તું આવા વિશાળ રાજ્યને વારસ છતાં પરદેશમાં શા માટે લટકે છે? શું પિતા પુત્ર વચ્ચે કાંઈ ખટપટ ઉભી થવાથી તારે આમ એકાકી રખડવું પડે છે? કે ખાસ બીજુ કાંઈ કારણ છે.” ગુરુએ આવી રીતે એકાકી ફરવાનું તેની પાસેથી કારણ જાણવા માગ્યું.
