________________
(૧૨૮). એનાં ઓવારણ લીધાં. વહુને આશિષ આપી. એ જેડાનું મંગલ ચાહ્યું.
તે સમય પછી કેટલોક સમય વહી ગયે. અત્યારે એક પ્રહર રાત્રી વહી ગઈ હતી. બસ કનેજરાજની આંખ ઠરડાઈ ગઈ. શ્વાસોશ્વાસની ગતિમંદ પડી ગઈ. સર્વ કેની આતુરતા વચ્ચે કનોજરાજને આત્મા પરલકવાસી થયે. જે આત્મા એક દિવસ એ શરીરમાં રહીને પ્રચંડ ગર્જના કરી પિતાના બાહુબળથી ધરતીને ધ્રુજાવતા હતા. તે આત્મા આ શરીરને રખડતું મુકીને એને નકામુ ગણુને નવીન શરીર રચવાને ચાલ્યા ગયા. સંસારના નિયમ પ્રમાણે મેહનું જેર પ્રગટ થતાં બધે કકળ ચાલુ થઈ.
બીજે દિવસે રાજાની ઉત્તર કિયા કરી, આમકુમારને શેક અસહ્ય હતે. એ આવા પિતૃવત્સલપિતાની સેવાભક્તિથી વંચિત રહ્યો એને અસહ્ય આઘાત એના હૃદયમાં થયા કરતે
એથી વારંવાર પિતાને સંભારી રડી પડત.
સમય તૃતીય પ્રહરને હતે રાજકુમાર પિતાના દિવાન ખાનામાં શેકાગ્ર મુખમુદ્રાએ રડી પડતા હતા એને શેક અનિવાર્ય હતે. નગરજન-પ્રધાન અને ભાયાતે એને શેક મુકાવવાનો પ્રયત્ન કરતા હતા નજીક પડદામાં રાજકુમારની માતા તથા એની અપરમાતાઓ શોકથી રડતી હતી. નગરની સ્ત્રીઓ એમને શેક મુકાવા અનેક પ્રકારે દિલાસો આપી એમનું દુઃખ દૂર કરવાનો પ્રયાસ કરતી હતી.
