________________
(2260)
tr
આખરે કંટાળીને સુરપાલને લઈને એનાં માતાપિતા ઉપાશ્રયે આવ્યાં. ગુરૂને નમી “ ભગવન્ ! આ અમારા સુરપાલ અમે આપને અપ ણ કરીએ છીએ. ” એમ ખેલી સુરપાલને ગુરૂના પગે લગાડયા. ગુરૂએ ધર્મલાભ આપ્યા. પ્રશ'સાના એ શબ્દો કહ્યા. “ ધન્ય છે તમારા જેવાં માતાપિતાને કે જેના માલક સાધુ થઇને જગતના ઉધ્ધાર કરશે. ”
“
“ભગવન્ ! એ અમારા એકનાએક આધાર છે. અમારા પ્રાણ છે. એ અમારા જીવનનું સસ્વ અમે આપને અર્પણ કરીએ છીએ. પરન્તુ અમારી એક માગણી રાખજો ?
,,
માતાપિતાનાં વચન સાંભળી ઉત્સુક હૈયે ગુરૂએ કહ્યુ, ” ખુશીથી કહેા તમારી માગણી ?
“ દીક્ષા લીધા પછી એનું નામ અપલટી રાખજો. ”
અસ્તુ ! ” ગુરૂએ તેમનું વચન અંગીકાર કર્યું. માતાપિતાના સ્નેહ અપૂર્વ હાય છે એમનાં હૈયાં રડતાં હતાં. આંખમાં અશ્રુ હતાં. તેમાં વળી માતાના સ્નેહની તા હદ જન હોય. ગુરૂને ભલામણ કરી.અશ્રુ ભરી આંખે બન્ને પાછાં ફર્યાં.
6.
સંઘના આગેવાન શ્રાવકશ્રાવિકાઓએ વારંવાર એમના ઘેર આવી એમને આશ્વાસન આપ્યું. એમનાં વખાણું કરવા લાગ્યાં. અને પુત્રના શાક વિસરાજ્યેા.
સિધ્ધસેનાચાય તે પછી વિહાર કરીને ત્યાંથી માઢરા
