________________
શ્રી મહાવીર સ્વામી પરમાત્માનું સ્તવન
૧૭૩ આત્મવૈરી મને ભટકાઈ ગયો છે. તેમાં હું ફસાઈ ગયો છું. મોહક પ્રલોભનોમાં હું અંજાઈ ગયો છું. તેના જ કારણે લોકની (સંસારીલોકોની) જે નીતિ-રીતિ છે. તેમાં જ હું ઘણો માતો (મસ્ત) બન્યો છું. સતત ચોવીસે કલાક મોહની ગડમથલમાં જ ડુબેલો છું.
સંસારી લોકોની જે ચાવી છે. જેમકે પોતાનો પૌગલિક સ્વાર્થ સાધવો, બીજાને છેતરીને પણ પોતાનું માહાત્મક કાર્ય કરવું. આ જ નીતિ-રીતિમાં હું ઘણો જ માતો છું મસ્ત છું. તેમાં જ રચ્યો પચ્યો છું. લોકચાલમાં હું ઘણો જ ડાહ્યો (હોંશિયાર) છું. લોકરંજનનો ઘણો જ અર્થી છું. તેનો જ સતત અભ્યાસી છું.
ક્રોધ તે પ્રચંડ પરિણામ, તેહને વિષે હું ધમધમી રહ્યો છું. આત્માના જે શુદ્ધ ગુણો છે. સમ્યગ્દર્શન સમ્યજ્ઞાન અને સમ્યક્યારિત્ર આદિ તથા ક્ષમા માર્દવતા આર્જવતા સંતોષતા વિગેરે. તેવા ગુણોને વિષે અલ્પ માત્રાએ પણ રમ્યો નહીં. જોડાયો નહીં. તેનાથી દૂર દૂર જ ભાગ્યો છું.
તથા અનાદિકાળથી અનેક ભવોમાં ભટક્યો. રખડ્યો. જ્યાં ત્યાં જન્મ્યો. ચાર ગતિ રૂપ આ સંસારમાં ગમે તેવા હલકા ભવોમાં જભ્યો અને ત્યાં પણ પુગલાનંદી થઈને પાંચ ઇન્દ્રિયોનાં વિષયસુખોના સ્વાદમાં જ માતો (મસ્ત-એકાકાર) બન્યો. વિષયાસક્ત થઈને આ સંસારચક્ર ઘણું જ અનુભવ્યું હવે તે પરમાત્મા ! હું થાક્યો છું. મને તાર, મને તાર. હે નાથ, હે દીનબંધુ ! મને તાર, મને ભવપાર ઉતાર . ર //
આદર્યું આચરણ, લોક ઉપચારથી I શાસ્ત્ર અભ્યાસ પણ કાંઈ કીધો || શુદ્ધ શ્રદ્ધાન વલી આત્મઅવલંબ વિન તેહવો કાર્ય તેણે કો ન સીધો II 3 II
