________________
પુદ્ગલ ગીતા
૩૩ પરંતુ બન્ને જીવને જકડી રાખવામાં સમાન જ છે. બન્ને પુદ્ગલ દશા જ છે. તેથી જે આત્મા શુભ ક્રિયાના ફળને પણ (પુણ્યને પણ) ઈચ્છે નહિ. તે જ સાચો અધ્યાત્મી આત્મા છે એમ તું જાણ.l/૪ળી.
શુભક્રિયાનું આચરણ આચરે. પરંતુ મનમાં જરા પણ મમતા ન રાખે. તેના કારણે નવા નવા કર્મના બંધ કરે નહિ. આ પ્રમાણે આવા જીવો દોડીને શત્રુઓને (જીતીને) તેના માથા ઉપર જઈને બેસે છે. //૪૮. | ભાવાર્થઃ પુણ્યનો ઉદય હોય કે પાપનો ઉદય હોય. પરંતુ આ બન્ને દશા આ જીવને પકડી રાખવાનું જકડી રાખવાનું કામ કરવામાં સમાન છે. તુલ્ય જ છે. એક સાંસારિક ભોગ સુખોમાં ઝકડી રાખે છે. જ્યારે બીજુ દુઃખમાં પકડી રાખે છે. પરંતુ બન્ને જીવને પકડી રાખનાર છે. આ બન્ને તત્ત્વોમાંથી કોઈ તત્ત્વજીવને મુક્ત કરનાર તો નથી જ. આમ સમજીને ઉત્તમ આત્માઓ જે શુભક્રિયાઓ છે. એ પણ યોગાત્મક હોવાથી તેના ફળ સ્વરૂપ પુણ્ય બંધને પણ આવા જીવો ઈચ્છતા નથી. આ રીતે ઉત્તમ જીવો તો અધ્યાત્મમાર્ગમાં જ પ્રવેશ કરે છે. ઉપર જવામાં ક્રિયા જરૂરી છે. એટલે જીવ આવી ક્રિયાને આચરે છે. પરંતુ પુણ્યબંધની કે સાંસારિક ફળની મમતા જરા પણ રાખતા નથી. મમતાનો ત્યાગ કરીને સમભાવદશારૂપ સમતાને ધારણ કરીને નવા નવા કર્મબંધને અંશે પણ કરતા નથી. આમ કરવાથી જુનાં બાંધેલાં કર્મોને તોડીને કર્મ રાજા રૂપી રિ = શત્રુ, તેના શિર = ઉપર અર્થાત્ તેનો વિજય કરીને રહે છે. II૪૭-૪૮ી . વાર અનંત ચુકીયા ચેતન, ઈણ અવસર મત ચૂકી માર નીશાના મોહરાયકી, છાતી મેં મત ચૂકીલા સંતો.. નદી ગોલ પાષાણ ન્યાય કરી, દુર્લભ અવસર પાયો ચિંતામણિ તજ કાચશકલ સમ,પુગલથી લોભાયો પoll
સંતો
