________________
૫૦૮ ]
ગુર્જર સાહિત્ય સૌંગ્રહ-૧
ગજ ગાજે અ‘ગણુ મલપ'ત, દ્વેષઈ તેજી હય હરખ ત; સા॰ સાહિબ સુનજર ભર ભ’ડાર, તસ કુનજર જન થાઈ જ્વાર. સા૦ ૩ જે પરમેસરે માટા ક્રીષ, જેડની ભાગ્યરતી સુપ્રસિદ્ધ; સા તે સાહુિખની કીજે સેવ, હેાડ તણી નવી કીજે ટેવ. સા૦ ૪ ધનમદ જે દાગુ'દુક દેવ, રક કરઈ તેહને તતખેવ; સા કરઈ ર‘કને રાજા પ્રાય, સાહિમ ગતિ નવિ જાણી જાય. સા૰ પ જેઠુ ઊપજે ઉત્તમ વ ́શ, લેાકપાલનારે લેઈ અંશ. સા તે સાહિમ જજિંગ સેવા લાગ, નવી કીજે તેહસ્ય' અનુરાગ સા૦ ૬ હિતકારી કહું છું અને વાત, જાણે છે તૂ' સવ અવદાત; સા કહ્યુ` માનિ માની સિરદાર, કીજે અવસર લાગ વિચાર સા૦ ૬ સાયર સેવક છૂ' અન્ને એહુ, પરિએ તેઢુને નેહે નેહ; સા હુકમ ક્રિએ જો સાહિમ ધીર, તે અન્ને સાંધુ તુજ શરીર. સા૦ ૮ મેલ કરો અ વયણે પોત!, જિમ તુજ હુઈ જગિ જસ ઉદ્યાત; સા૦ િિર પાએ સહ્યલા સાજ, ખંદિર જઈ પામા તુર્તો રાજ,” સા૦ ૯
દુહા
સાથર-સેવક દેવની, સામ ભેદની વાણ;
66
વાહણુ એઢવી સાંભળી, વદે માન મનિ આણુ. પખ્ય તુમ્હે પોષ્યા ખરા, નિજ સાહિમને દેવ ! ગુણુ અજાણુની પિરહિર, પણ એહુની અન્ને સેવ. મત જાણા એ સંકટે, માન ટળે અહ્મ આજ; જે અને સાહિબ આદર્યાં, તે વહેસ્થે અા લાજ.
