________________
ગુર્જર સાહિત્ય સ'ગ્રહ-૧
૫૦૪ ] વાત-પ્રસગે
મૈં કહ્યા, ઉત્તર તુજ સાર; મનભેદ્યા તાહેરા, કરિ હૃદય વિચાર. સાયર
નિજ હિત જાણી ખાલિએ, નવિ શાસ્ત્રવિરૂદ્ધ; રૂસા પર વલિ વિષ ભખા, પણ કહીયે શુદ્ધ. સાયર! ક છિદ્ર અહ્વારાં સ’વરે, તૂ' કહાંરે ? ગમાર ! છિદ્ર એક જો તનુ લઈ, તા કરે ૨ હજાર. સાયર૦ શાકની પરિનીત અમ્હ તણા, તાકે તૂ' છિદ્ર; ણિ રખવાળા ધર્મ છે, તે ન કરે નિદ્ર, સાયર૦ આલે શરણાગત પ્રતિ, જે નીર મઝાર; કઠિન વચન મુખિ ઉચ્ચરે, તે તુજ આચાર. સાયર૦
પણિ મુજ રક્ષક ધર્માંમાં, નહિ તુજ અલ લાગ; બાવનમા ભાગ. સાયર૦ શક; ૫. સાયર૦
હુથી મુજ મૂડે નહીં,
મનમાં સ્યૂ' મૂઝી રહ્યો, અદ્મ જાતાં તુજ એકલે, તું ઘર–ભંગ સમ છે, કરવા અસમત્વ, શ્રમ કરવા ગુણ-પાત્રના, જાણે ગુરૂ હથ. સાયર૦ હૅસ વિના સરવર વૃથા, અલિવિષ્ણુ
જિમ પદ્મ,
જિમ રસાળ કૈાકિલ વિના, દીપક વિષ્ણુ સદ્મ. સાયર૦ ૧૦
ક્યૂં માને ઊગરસ્યું તે
૫
કરહુ પિઠિ જલ વરસવૂ; તૂઝને હિતવાણી; મૂર્ખો લાજે નહિ,
U
મલાયાચલ ચંદન વિના, ધન વિષ્ણુ જિમ ક્રૂગ; સાહે નહિ તિમ અા વિના, તુજ વૈભવ રંગ. સાયર૦ ૧૧
જાણિનિજહ્વાણી. સાયર૦ ૧૨
