________________
૧૬૫
સૌરાષ્ટ્રનાં લોકગીતો ]
કેડ મરડીને ઘડે હું ચડી, વનરા રે વનમાં, તૂટી મારા કમખાની કસ, મોરલી વાગી રે વનરા રે વનમાં. ભાઈ દરજીડા વીરા વીનવું, વનરા રે વનમાં, ટાંક મારા કમખાની કસ, મેરલી વાગી રે વનરા રે વનમાં. ટાંક તે ટાંયે ઘમ્મર ઘૂઘરી, વનરા રે વનમાં, હૈડે તી લખ્યા ઝીણા મેર, મોરલી વાગી રે વનરા રે વનમાં. બાંયે તી લખ્ય વીરા બેનડી, વનરા રે વનમાં, છેડે લખ્ય વેરણ શક્ય, મેરલી વાગી રે વનરા રે વનમાં. ઠેબે ઉડાડું વેરણ શાક્ય મોરલી વાગી રે વનરા રે વનમાં.
ઘટે નહિ તમને રે ! રૂડાં આસોપાલવના ઝાડ, કદમની છાયા રે; ત્યાં બેઠાં રાધાજી નાર, કસુંબલ પહેરી રે. એને કસ્બે કસબી કોર, પાલવ રૂડો લાગે રે, ત્યાં આવ્યો કાનુડે દાણી, છેડે લીધે તાણી રે. એને કસૂંબે વાળી ગાંઠ, ડી કેમ છૂટે રે; એ તે બાલપણાની પ્રીત, તોડી કેમ તૂટે રે ? જાવ જાવ જૂઠાબેલા કાન, તમે બહુરંગી રે; તમે રાખો નહિ કોની લાજ, ઘણના સંગી રે. હાલે દૂધ સાકર પિવડાવી, ઉછેર્યા અમને રે; હવે વખડાં ઘોળી ધોળી પાવ, ઘટે નહિ તમને રે. વાલે ભંડા કૂવામાં જઈ, ઉતાર્યા અમને રે; પછી તરત વાઢી દૂર થાવ, ઘટે નહિ તમને રે. વાલે ફૂલપછેડો ઓઢાડી, રમાડયાં અમને રે, હવે ખેંચાખેંચી કરે છે નાથ, ઘટે નહિ તમને રે.
૧ ઝેર, ૨ દેરડું.
