________________
૧૬૪
[ લેાકસાહિત્યમાળા મણુકા દ્
સૂણા શામળિયા
જળ રે યમુનાનાં ઝીલતાં, મને મેાતીડ” લાગ્યું હાથ, ગાડે કરીને માતી આણિયું, માતા ! પાડે। મેાતીડાંના ભાગ, એક મેાતીમાં શું વહેંચીએ, માતી વાળ્યે ઘણેરાં થાય, યમુનાને કાંઠે કચાશ પિયા, માંહી વાવ્યા મેાતીના છેાડ, એક મેાતીને ખમ્ભ પાંદડાં, માતી ફાલ્યાં છે લચકાલેાળ, થાળ ભરીને માતી વેડિયાં, માતા ! પાઢા મેાતીડાંના ભાગ, નંદજીના નાનડિયા ! કાઈને ચપટી, કાઈને ચાંગળુ', સુણે। શામળિયા ! રાણી રાધાજીને નવસરેા હાર, નંદજીના નાનડિયા !
સુણે! શામળિયા ! ન ધ્રુજીના નાનડિયા ! સુણે! શામળિયા ! નંદજીના નાનડિયા ! સુણે! શામળિયા ! નંદૃષ્ટના નાનડિયા ! સુણે! શામળિયા ! ન ધ્રુજીના નાનડિયા ! સુણે! શામળિયા ! ન દુજીના નાનડિયા ! સુણે! શામળિયા !
ર
વનરા રે વનમાં
વનમાં, વનરા રે વનમાં.
વનમાં,
વનરા રે વનમાં.
સાના ઈં ઢાણી રૂપા બેડલું વનરા રે પાણીડાં ગઈ'તી તળાવ, મારલી વાગી રે કાંઠે તી કાંન ઘેાડાં ખેલવે, વનરા રે કાન મને ઘડૂલે ચડાવ્ય, મેારલી વાગી રે તારે ઘડે! તી ગારી તેાડે, વનરા રે તું છે મારા ઘરકેરી નાર, મેારલી વાગી રે ફટ ૨ે ભૂ'ડા,ને ફ્રૂટ પાપિયા, વનરા ૨ે વનમાં, તું છે! મારા માડી જાયા વીર, મેારલી વાગી રે વનરા રે વનમાં.
વનમાં, વનરા રે વનમાં,
૧ ઉતાર્યા. ૨ ચાર આંગળામાં માય તેટલું” ૩ નવ સૈરને.
