________________
આપણુ લોકગીત ]
ઓળખ્યો એળો રે માની આંખ્યુંને અણસાર; બાપની બાલાશે વીરને ઓળખ્યો. વીરા! ચાલો રે દખણ બેનીને ઘેર, ઉ તા રા દે શું ઊંચા ઓ ૨ ડા. વેલ્થ છોડ રે લીલા લીંબડા હેઠ, ઘેરીડા બાંધો રે વચલે ઓરડે. નીરીશ નીરીશ રે, વીરા ! લીલી નાગરવેલ્ય, ઉ ૫ ૨ ની રી શ રા તી શેર ડી. રાંધીશ રાંધીશ રે, વીરા ! કમાદને કૂર, પાશેર રાંધીશ કાજુ ખીચડી. પાપડ શેકીશ રે, વીરા ! પૂનમ કેરો ચંદ, ઉપર આદું ને ગરમર આથણું. જમશે જમશે રે મારો માડી જાયો વીર, બેબી બેસશે એક જ બેનડી. ઊંચી મેડી રે, વીરા! ઉગમણે દરબાર, નીચા રે, ઢળાવું તમારા ઢોલિયા. પિઢશે પિઢશે રે મારે માડી જાયો વીર, પાસે બેસશે રે એક જ બેનડી. કરજે કરજે રે બેની સુખદખની વાત, ઘે રે જા શું તે મા તા પૂછશે. ખાવી-ખાવી રે, વીરા ! ખેરુડી જાય, સૂવું રે, માડીના જાયા ! સાથરે. બાર બાર વરસે રે, વીરા! માથડાં એજ્યાં, તેર વરસે રે તેલ નાખિયાં. મેલો મેલો રે, બેની ! તમારલા દેશ,
મેલો રે તમારાં બેની ! સાસરાં. ૧. દુ:ખી ૨. ભાત ૩. અથાણું ૪. ખેરી ૫. તમારા.
