________________
૩૫ ભુષણ મણી ભલા વાગા, સુતાના લેવા લાગ્યા છે જં૦ | ચેર ઉપરે તે નવી કેપે, નવી મનમાં ક્ષોભ આપેરે. જે ૮ લીલાયત કુમાર ન બોલે, વિશ્વાસી એબ કિમ ખેલેરે જં૦ હું જાણું છું પાપ હરીઓ, મન ફર એહને અરિઓરે. ... છે ૯ો મહા પુણ્ય કુમારને સર, સુણી થંભ્યા સધ બા ચોરરે; જં૦ | પલીયુત પ્રભવો દેખે, જંબૂ ક રિ કરિણી લેખેરે. તે જં૦ || ૧૦ | હું વિંધ્યરાય સુત પ્રભો, નામે આપ જણાવે વીરે જં૦ | મુઝ શ્ય મિત્રાઈ કીજે, અણમિલતે ન મિળીએ બીજેરે છે જે ૧૧ થંભણી મેક્ષણી દેય વિદ્યા, મુઝને ઘે મિત્ર અનિંદ્યારે છે જે છે તુહે યે અવસ્થાપિનિ વિજજા, વળી તાળ ઉદ્ધાડણ શજરે. એ જં૦ ૧૨ા જંબૂ કહે લચ્છી ઠંડી, મેં વ્રત લેવા રઢ મંડી છે જં૦ | એ વિદ્યાનું શું માહરે કામ, આવ્યુ છે મન ઠામરે. જં૦ | ૧૩ ને સંહરી અવસ્થાપિનિ તામ, પ્રભો અણુમે ગુણ ધામરે છે જે તે કૃત અંજળી જંબૂની આગે, હવે બેલે બહળે રાગેરે. એ જં૦ ૧૪ છે વર મિત્ર તરૂણ વય માણે, એ વયમાં ભોગ પ્રમાણે
