________________
૧૦૧
જેદેખીએ, તે અનુભવ રસ મિટ્ટુ'! ર્ સજ્જન શી ખે દીડ જે, લહી અવ’ચક યાગ; તેહુજ દીઠ પ્રમાણુ છે, અવર વિપચય ભાગ ૫ ૩ ૫ મેં તે સદગુરૂથી લખ્યુ, અંજન આતમ ના; દીઠે મારગ કીમ કરૂ, અણુદીડે પ્રમાણુ ॥ ૪॥
ઢાળ
( છાટી છેટી તુતીયા રે લાલા) એ દેશી, કનક શ્રી વાણી વદેરે લાલા, કાંઇ સયણુ નય ણુ લટકાળા, ભાગી ભમરા, તેરી યુવાની નીકી લા ગે, નીકી લાગેરે, કેશરીયા રસ લાગે; રસ જાગે રે માડુનીયા દુખ ભાગે; મન મ ધરા તુમ્હે ઉશ્યુ કે, અ મ્હેં છુ ચરણુ અધીન રે । કાં॰ ॥ ૧ ॥ ભાગ લઘા ભલા ભાગવા રે લાલા, ચેાવન લહેરે જાય રે ! કાં ॥ ચુકે નર અવસર બન્યરે લાલા, કુણને અણુખન થાય રે ! કાં॰ ॥ ૨ ॥ ઝાલ્યું તે નવી છોડશે રે લા લા, કરા જાણું આપ રે ! કાં ૫ ગ્રામકુટ સુતની પરે રે લાલા, તા પડશા સંતાપ રે ! કાં॰ ॥ ૩॥ ગ્રા મકુટ સુત એક હુઆ ? લાલા, તાત રહીત દુખવત રે! કાં॥ રાદસી માતા તસ કહે રે લાલા, તું શું ર ૧ મીષ્ટ, મીઠા.
