________________
જોવા કે સાંભળવા મળે નહિં, તેમ કાઈની આપવાની તાકાત પણ નહિ. તે સમયે સુધારકાથી સો ડરતાં. પણ (હાલ શ્રીમદ્દ વિજયરાચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા) તે સમયે પૂજ્ય રામવિજયજી મહારાજ કે જેઓએ આવા બાલ દીક્ષાના વિરોધીઓ સામે એવી જેહાદ પોકારી, ઘણું ઘણું સહન કરી, ગાળો ખાઇને પણ જમ્બર સામના પૂર્વક કૌવત બતાવ્યું ને બાલ દીક્ષાના માર્ગને શરૂ કરાવ્યું. આજે તેનું પરિણામ આપણે સૌ જોઈ રહ્યા છીએ કે હવે કોઈ પણ સમુદાયમાં નાની–મેટી અનેક દીક્ષાઓ થઈ રહી છે. તે મુખ્યત્વે તેઓશ્રીને જ આભારી છે. આજે જૈન શાસનની જે જાહેરજલાલી વર્તાય છે, તેમાં પૂજ્ય આચાર્યદેવને જ ભવ્યાતિ ભવ્ય ઉપકાર છે.
બહેનની દીક્ષા થઈ જતાં કલ્યાણ તે રડવા જ કરે. તેની આવી ભાવના જોઈ સકરચંદભાઈ પૂજ્ય પંન્યાસજી મહારાજ પાસે ગયા ને કલ્યાણની દીક્ષાની વાત કરી. એમણે કહ્યું કે: અમદાવાદમાં કલ્યાણની દીક્ષા થવી મુશ્કેલ છે માટે ખંભાત પૂજ્ય ગુરૂદેવશ્રી પાસે જાવ, કાર્ય થઈ જશે. આથી વિ. સુ. ૪ ના કંસાર જમાડીને સંસારને કાપવા ચાંદલો કરી સકરચંદભાઈ કલ્યાણને ખંભાત લઇ ગયા. ત્યાં સપરિવાર પૂજ્યપાદ્ આચાર્ય દેવ શ્રીમદ્વિજયદાનસુરીશ્વરજી મહારાજા બિરાજમાન હતા. સાકરચંદભાઈ ઉપાશ્રયે ગયા અને પૂજ્યપાદશીને બધી વાત કરી કે, આ મારો નાનકડો પુત્ર કલ્યાણ દીક્ષા લેવા માટે ખૂબ જ અધીરો બન્યો છે. તો કપા કરી દીક્ષા પ્રદાન કરો! પૂજ્ય આચાર્ય ભગવંતે કલ્યાણને પૂછયું કે તારી શી ભાવના છે? તારે દીક્ષા લેવી છે?
કલ્યાણ કહેઃ હા મારે દીક્ષા જલ્દી લેવી છે. મારી બહેને તે લઈ પણ લીધી. ત્યારબાદ ગુરૂદેવે કહ્યું તે વૈશાખ સુદ ૧૧ ને દિવસ શ્રેષ્ઠ છે. આ રીતે પૂજ્યશ્રીના વચન સાંભળી કલ્યાણ તો નાચવા જ મંડયો. તૈયારી થઈ ગઈ. કેટલાક શ્રાવકે કલ્યાણને સયમના કચ્છની વાત કરવા લાગ્યા, તે બધાને રૂવાબભેર જવાબ આપતો કે શું થઈ
