________________
રાગનો કચરો એમાં બળી જાય.
જંગલમાં એક ઝૂંપડી. એક ફકીર ત્યાં રહે. રોજ અગરબત્તી સળગાવી પ્રભુને પ્રાર્થના કરે. ‘શમ્મા જલા કે દિલ મેં, તેરા ઈન્તજાર હૈ.' ભીતર ધૂપસળી જલાવીને તારી પ્રતીક્ષા કરું છું, પ્રભુ !.
પ્રાર્થના સરસ હતી. પણ રોજની આ પ્રાર્થના માત્ર શબ્દરૂપ બની ગઈ હતી. શરૂઆતમાં પ્રભુની પ્રતીક્ષા તીવ્રરૂપે થઈ પણ હશે. પણ હવે... ?
એકવાર એક મસ્ત ફકીર ત્યાં ફરતાં ફરતાં આવ્યા. ફકીરની ઝૂંપડી પાસે એક વૃક્ષ નીચે તેમણે ડેરા નાખ્યા. બે-ચાર દિવસ તેમણે ફકીરની પ્રાર્થના સાંભળી. પ્રાર્થના સરસ, પણ એને અનુરૂપ આગળનાં કોઈ ચરણો નહિ.
ફકીરે મસ્ત ફકીરને કહ્યું : બાબાજી, બે શબ્દ મને પણ આપો. તમે મોટા જોગંદર છો. મસ્ત ફકીર કંઈ બોલ્યા નહિ. બીજી સવારે ફકીરે પ્રાર્થના શરૂ કરી : ‘શમ્મા જલા કે દિલ મેં, તેરા ઈન્તજાર હૈ.' મસ્ત ફકીરે બાજુની ધૂણીમાંથી સળગતું લાકડું ઉઠાવ્યું અને કહ્યું : હવે પ્રાર્થનાના શબ્દો બદલ ! હવે કહે કે, ‘શોલા (ભડકો) જલા કે દિલ મેં, તેરા ઈન્તજાર હૈ...' ભડકો જોઈશે વૈરાગ્યાગ્નિનો. તે વિના પ્રભુ ક્યાંથી મળશે ?
તીવ્રતા જોઈશે સાધનાની, ભક્તિની... થોડી થોડી નહિ, ખૂબ સાધના. બાકી, થોડી સાધના, થોડી ભક્તિ અને ઘણો બહિર્ભાવ. શું થશે એનાથી ? ઝરણું જ્યારે માટીના લોંદાથી પૂરાઈ ગયું છે ત્યારે એકાદ કણ હટાવવાથી શું થશે ?
સમાધિ શતક
།*
૪
