________________
७७ करे ते आपणे पण करवं, तो मिथ्यात्वधर्मना घणा सेवनार छ, माटे ते पण कोइ काले छंडाशे नहीं एम ठयु ॥ १४ ॥ तस्माद्गतानुगत्या यत् क्रियते सूत्रजितं ॥
ओघतो लोकतो वा तदननुष्ठानमेव हि ॥ १५ ॥ अकामनिर्जरांगत्वं कायक्लेशादिहोदितम् ॥ सकामनिर्जरा तु स्यात् सोपयोगप्रवृत्तितः ॥१६॥
अर्थः-माटे सूत्रनी शैली रहितपणे गतानुगतिकपणे ओघसंज्ञाये अथवा लोकसंज्ञाये जे कर, तेने अन्योन्यानुष्ठान कहेवू ॥ १५ ॥ जे अज्ञानपणे कायक्लेश करे तेने अकामनिर्जरा कहेवी, अने उपयोग सहित ज्ञानक्रिया करवी तेनुं नाम सकामनिर्जरा छे ॥ १६ ॥ सदनुष्ठानरागेण तद्धतुर्मार्गगामिनां ॥
एतच चरमावर्ते ऽनोपयोगादोर्विना भवेत् ॥१७॥ धर्मयौवनकालोऽयं भवबालदशापरा ॥ अत्र स्यात्सक्रियारागोऽन्यत्र चासत्क्रियादरः ॥१८॥
अर्थःमार्गानुसारीपुरुष शुद्ध क्रियानुष्ठानने रागे करी जे करे ते तद्धेतुअनुष्ठान कहेवाय, ते जेवारे छेलु पुद्गल परावर्त रहे, तेवारे जे क्रिया करे ते अनउपयोगे न करे. माटे ए अनुष्ठान पण तेवारेंज होय ॥ १७ ॥ छेल्ले पुद्गल परावर्ते जेवारे तद्धेतु अनुष्ठान प्रगटे तेवारे ए धर्मनो यौवनकाल प्रगट्यो; अने संसारमां बालदशा हती ते मटी गइ एम जाणवू. ए अनुष्ठाने शुद्ध क्रियानो राग उपजे छे, अने पूर्वना त्रण अनुष्ठाने अशुद्ध क्रियानो आदर उपजे छे ॥ १८॥
