________________
हिंसा छे ? केमके जे जीवने मरणनो उदय हाल नथी तेने मारिये तो पण ते काइ मरतो नथी; माटे हिंसा कोइनी थती नथी, एवं जे माने छे ते मिथ्या छे ।। ४२ ॥ हिंस्यकर्मविपाकस्य दुष्टाशयनिमित्तता॥
हिंसकत्वं न तेनेदं वैद्यस्य स्याद्रिपोरिव ॥ ४३ ॥ इत्थं सदुपदेशादेस्तन्निवृत्तिरपि स्फुटा॥
सोपक्रमस्य पापस्य नाशात्स्वाशयवृद्धितः ॥४४॥ ___अर्थ-केमके जे प्राणीना मनमां दुष्ट आशयनुं निमित्त छे तेने ए हिंसा छेअने हिंसाना कर्मविपाक पण तेनेज छे. जो वैद्यने औषध करतां दुष्ट चित्त होय तो ते औषध शत्रु सरखं थाय, अने ते वैद्यने पण हिंसकपणुं लागे. अने जो वैद्यनुं मन निर्मल छे तो वैद्यने हिंसकपणुं न लागे ॥ ४३ ॥ एवा सद्गुरुना उपदेश सांभलवाथी हिंसानी निवृत्ति प्रगटपणे थाय. निर्मल चित्तना आशयनी वृद्धिथकी सोपक्रमी जे अनिकाचित बांधेलां पाप तेनो नाश थाय छे. ॥ ४४ ॥ अपवर्गतरो/जं मुख्याहिंसेयमुच्यते ॥
सत्यादीनि व्रतान्यत्र जायंते पल्लवा नवाः॥४५॥ अहिंसासंभवश्चेत्यं दृश्यतेनैव शासने ॥ अनुबंधादिसंशुद्धिरप्यत्रैवास्ति वास्तवी ॥४६॥
अर्थ:-जे अहिंसा ते मोक्षरूप वृक्षनुं बीज कहिये, अने सत्यादिक जे व्रत छे ते मोक्षरूप वृक्षना नवपल्लव अंकुरा छे ॥ ४५ ॥ ते तो आ जिनशासनमा जीवदयानो, अहिंसकपणानो संभव जोवामां आवे छे अने वली अनुबंधहिंसा तथा हेतुहिंसा
