________________
सस्वबिन्दुः
(१५) ३८७ अतीव मुग्धवाल, गोवाल, गौ, वगेरे पण संज्ञाक्षर अने व्यं
जनाक्षरना अभावे पण शब्दादिवर्णोच्चारण करेछते श्रवणथी सन्मुख देखवु इत्यादि प्रवृत्ति निवृत्तिं करतां जणायछे. गौ पण शबला, बहुलादि शब्दोथी बोलवतां दोडी आवेछे. अने निवृत्त थती पण देखायछे. गवादिने परोपदेश नथी. संज्ञाक्षर अने व्यंजनाक्षरमां, परोपदेश निमित्तभूत होयछे. तादृश संज्ञाक्षर, अने व्यंजनाक्षर ज्ञानना अभावे पण गौ आदि संज्ञिजीवो लब्ध्यक्षरथी प्रवृत्ति करेछे. ते प्रमाणे असंज्ञिमां पण लब्ध्यक्षर इच्छवायोग्यछे ( विशेषावश्यक.)
३८८ आहारसंज्ञा, भयसंज्ञा, मैथुनसंज्ञा, अने परिग्रहसंज्ञा, आचा
रसंज्ञानो समावेश लब्ध्यक्षरमां थायछे. (वि.)
९३८ नैगम, संग्रह, व्यवहार, ऋजुसूत्र, शब्द, समाभिरुढ अने एवं
भूत, ए सातनयो अने तेना भेदोनुं गुरूगमथी यथार्थज्ञान करवू जोइए. तेमज चारनिक्षेप अने सप्तभंगीनुं गुरूगमथी यथार्थ स्वरूप धारवु जोइए. सातनय, चार निक्षेप अने सप्त भंगीथी वस्तुनुं स्वरूप समजतां सम्यगदर्शननी प्राप्ति थायछे.
