________________
१.४.८२
33८ હોવાથી ચતુર્ શબ્દનો તેની સાથે બહુવ્રીહિ સમાસ કરવામાં આવતા તેનો ( તુમ્ શબ્દનો) પૂર્વપદ રૂપે નિપાત ન થઇ શકે. આથી અમે વસ્તુ ન કરતા પ્રવતુર્ સામાસિકશબ્દ સિદ્ધ કરીએ છીએ.
(4) सामान्य अर्थमा पत। अनडुह् भने चतुर् श०४ना उनो मा सूत्रथी व माहेश थाय भेभ ?
(a) अनड्वान्
अनडुह् + सि * 'वाः शेषे १.४.८२' → अनड्वाह् + सि * 'अनडुहः सौ १.४.७२' → अनड्वान्ह् + सि * 'दीर्घयाब्० १.४.४५' → अनड्वान्ह * 'पदस्य २.१.८९' → अनड्वान्।
(b) प्रियचत्वाः
प्रियचतुर् + सि * 'वाः शेषे १.४.८२' → प्रियचत्वार् + सि * 'दीर्घड्याब्० १.४.४५' → प्रियचत्वार् * 'र: पदान्ते० १.३.५३' → प्रियचत्वाः ।
અહીં મનડુ અને પ્રિય તુન્ શબ્દો આમન્ય અર્થમાં ન વર્તતા હોવાથી પ્રથમા એકવચનનો રિ પ્રત્યય પરમાં વર્તતા તેમના ૩નો આ સૂત્રથી ૩ આદેશ ન થયો.
(5) આમન્ય અર્થમાં વર્તતા મનડુ અને તું શબ્દના ૩નો સંબોધન એકવચનનો સિં પ્રત્યય જ પરમાં વર્તતા આ સૂત્રથી આદેશ થાય એવું કેમ?
(a) हे अनड्वाही!
अनडुह् + औ → अनड्वाह् + औ
= हे अनड्वाही!।
* 'वाः शेषे १.४.८२'
(b) हे प्रियचत्वारः!
प्रियचतुर् + जस् * 'वाः शेषे १.४.८२' → प्रियचत्वार् + जस् * 'सो रुः २.१.७२' → प्रियचत्वारर् * 'र: पदान्ते० १.३.५३' → हे प्रियचत्वारः!।
અહીં આમન્ય અર્થમાં વર્તતા મનડુ અને પ્રિયતમ્ શબ્દોથી પરમાં સંબોધન એકવચનનો તિ પ્રત્યય ના पतता संबोधन द्विवयन भने मधुपयनना मनु औ भने जस् प्रत्ययो ५२मा डोपाथी अनडुह श०६ मने प्रियचतुर् रात चतुर् शना उ नो मा सूत्रथा व माहेश न यो ।।८१ ।।
वाः शेषे ।। १.४.८२।। बृ.व.-आमन्त्र्यार्थविहितात् सेरन्यो घुट् इह शेषः, तस्मिन् परे ‘अनडुङ्, चतुर्' इत्येतयोरुकारस्य 'वा' इत्याकारान्तो वकार आदेशो भवति। अनड्वान्, अनड्वाहो, अनड्वाहः, अनड्वाहम्, अनड्वाही, प्रियानड्वांहि
