________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. पृथ्वीना चमत्कार जोवाने तत्पर थयेला ते बन्ने जणा मदोन्मत्त हाथीनी पेठे पोतानी श्वाप्रमाणे पृथ्वीउपर फरवा लाग्या. एक दिवस कोश एक चोर तेमनी शरणे श्रावीने कहेवा लाग्यो के, “ म्हारं रक्षण करो ! रक्षण करो!!” थोडी वखत पडीराजाना केटलाक सुजटो ते चोरनी पाउल श्राव्या. तेमनी साथे था राजकुमारे युद्ध करी चोरनुं रक्षण कगुं; एथी प्रसन्न थएला सुकोशल राजाए पोताना मित्रनो पुत्र जाणीने ते अपराजित राजकुमारने सुरसुंदरीना सरखी मनोहर पोतानी कमलमाला नामनी पुत्री परणावी. पढ़ी ते राजकुमार सुकोशल राजाने घेर केटलाक दिवस रहीने राजाथी बानी रीते प्रधानना पुत्रनी साथे पृथ्वीनां कौतुक जोवाने माटे चाट्यो गयो. एक दिवसे अपराजित राजकुमारे तथा प्रधानना पुत्र विमलबोधे रत्नमाला नामनी विद्याधरनी पुत्रीहरण करीने नाशी जता को एक विद्याधरने तथा न जवानी मरजीथी रोती एवी ते रत्नमालाने दीठी; एटले ते विद्याधरनी साथे अपराजित कुमारे युद्ध करीने ते कन्याने डोडावी. पडी युकथी प्रसन्न थ. एला ते विद्याधरे अपराजित कुमारने जखम रुकवी नाखनारी उषधि अने महा मूल्यवालो मणि आप्यो. तेमज विमलबोधने रूपपरावर्तन करनारी गूटिका (गोली) आपी. पडी अपराजित कुमार उपर अनुरागवाली थएली रत्नमालाने जाणीने तेना पिताए तेने अपराजित राजकुमार साथे परणावी. वली जुवनजानु नामनो बीजो विद्याधर पण पोतानी पुत्री को जोशीना कहेवाथी पराजित कुमारने परणावतो हतो. एवामां को पुरुषे ते जुवनजानु उपर शस्त्रनो घा कस्यो; पण ते घाने अपराजित कुमारे पोतानी पासे रहेली औषधिना प्रजावधी मटाड्यो अने अति उत्तम रूपवाली ते कन्याने श्रेष्ट बुझिवालो हरिनंदि राजा. नो पुत्र अपराजित कुमार परण्यो. ए प्रमाणे पृथ्वी उपर विहार करता ते बन्ने कुमारो कुंडिनपुर नगरे श्राव्या. त्यां तेमणे केवल ज्ञानी मुनिने दीग. पनी मुनिने वंदना करीने अने कानने विषे अमृतनो सरखी देशना सांजली ते बन्ने कुमारोए मुनिने पूब्युं के, “ हे महाराज ! अमे जव्य बीये के अलव्य ? ” कुमारोनां एवां वचन सांजली मुनिए कह्यु १ स्वरूप फेरवी नाखनारी.