________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. ३ चितघु बे, कारण के, तेनुं बराबर रूप चितरवाने कोइ शक्तिमान थाय तेम नथी; माटे में मारी शक्तीप्रमाणे जेवं दी ते चितमु ." एवां ते माणसनां वचन सांजलीने कमलिनीए फरीथी पूज्यु के, “ ते धनकुमार कोण ? " त्यारे ते पुरुषे कडं. "अचलपुर नगरना राजा वि
मनो ए पुत्र बे." एवां ते माणसनां वचन सांजलीने अने ते चितरेली मूर्तिने जोश्ने तथा तेना गुणोने सांजलीने धनवती तेज क्षणे मूळ पामवानी पेठे वारंवार ते धनकुमारनी मूर्तिने जोवा लागी अने कहेवा लागी के, “ आवं स्वरूप में क्यारे पण दीतुं नथी.” पठी ते धनकुमारने विषे तृष्णातुर थयेली धनवती विषनी पेठे ते बगीचाने त्यजी द कमलिनी साथे घेर श्रावी.
एक दिवस जेनुं चित्त धनने विषे चोटेवू डे अने जेने बेसवामां, सूवामां, फरवामां, खावामां, दिवसे, रात्रीये के को वखते पण सुख पडतुं नयी एवी ते धनवतीने तेनी सखी कमलिनीए एकांतमां पूज्यु के, “हे राजपुत्री ! तुं कृष्णपदना चंजनी कलानी पेठे दिवसे दिवसे क्षीण केम थाय ले ? " धनवतीए कडं “हे तन्वी ! शुंतुनथी जाणती ? के श्रापणे बगीचामां गया हता, त्यां विक्रमराजाना पुत्र धनकुमारनी बबी जोश्." एटर्बु कहीने धनवतीए नीचं मुख कयुं, एटले कमलिनीये जाएयु के, " ते धनकुमारनी चिंता करे .” पली कमलिनीये कह्यु के, “हे राजपुत्री! धीरज धारण कर, सौ सारं थशे.” एक दिवसे वस्त्र अलंकार विगेरेने पहेरीने धनवती पिताने पगे लागवा ग. ते वखते राजसिंह राजा पुत्रीने जोश तेना वरने खोलवानी चिंता रूप समुअमां मुबवा लाग्यो, पण नाग्यवाला पुरुषोना चिंतवेलां कार्यों तुरत फली चूत थाय जे. एम ते वखते को कामने माटे विक्रमराजाए मोकलेलो दूत राजसिंहराजानी कचेरीमा श्राव्यो अने राजकार्य संबंधी वात करी रह्या पड़ी ते एक बाजुए उनो रह्यो. पडी राजसिंह राजाए ते दूतने पूज्युं के, “ तें पृथ्वीमां कां आश्चर्यनी वात सांजली वे ? ” दूते कयु. “ हे महाराज! विक्रमराजा रूप समुप्रमाथी त्रण लोकने वखाणवा योग्य धनरूप कौस्तुजमणि रत्न उत्पन्न थयुं ; माटे ते धननो अने श्रापनी पुत्री धनवतीनो जो विवाह थाय तो तेना जेवू बीजं काश् श्राश्चर्य नथी अने