________________
G
रिपुमर्दन राजा अने जुवनानंदा राणीनी कथा. ३ए जोश्ने नूली जइ पोताने मंदिरे आवी सुखासन उपर सूझ रही. पनी ते मोजडी राजाए दीठी एटले ते विचार करवा लाग्यो के, “ श्राजे लीलावतीनी साथे मोजडी उपाडनारी दासी न होती, माटेज ते श्रा नूली गश् ; तो हुंज तेने श्रा मोजडी श्रापवाने मिषे मलवा माटे जजं." एवो विचार करी ते लीलावतीनी मोजडी राजा पोते माथे उपाडी आपवा श्राव्यो. श्रावीने तेणे लीलावतीने कडं. "तमे श्राज देहेरासरमां मोजडी नूली गयां हतां, ते ९ श्रापवा श्राव्यो बुं” लीलावतीए कह्यु. “ते सारूं कयुं, पण आजे वधारे वखत सुधी नृत्य करवाथी म्हारा पग बहुज कुःखे बे, माटे था सुतेली म्हारी दासीने जगाडो के, ते म्हारा पग चांपे.” त्यारे राजाए कडं. “ दासीने जगाडवानुं कांश कारण नथी, हुंज तमारा पग चांपीश!!!” एम कही राजाए पग चांपवा मांड्या अने अनुक्रमें तेनी साथे विषयसुख जोगव्यु. एटले लीलावती जंघी गश्, परंतु तेज निजामां तेणे स्वप्नमां पोताना मुखने विषे चंजने प्रवेश करतां दीगे. एटले ते जागृत थर, तो पण राजा पग चांपतो हतो; तेथी तेणे राजाने कयु के, “ मने अत्यारे जंघमां स्वप्न श्राव्यु हतुं, तेमां में म्हारा मुखने विषे चंउने प्रवेश करतां दीगे.” ते सांजलीने राजाए कडं. “ हे जडे! त्हारे सर्व गुणे युक्त एवो पुत्र थशे." ___ एम वातो करता करतां ज्यारे सवारनो वखत थवाने सूचवनारो शंख वाग्यो, एटले राजा पोताने मंदिरे गयो अने लीलावतीए पण पोताना पिताने घेर श्रावी रात्रीमां बनेली सर्व वात पिताने कही, पनी ते दिवसथी लीलावती मंदिरमा नृत्य करवा नहि जतां पोताना पिताने घेर एकांत स्थानके रही गर्जनुं पालन करवा लागी.
बीजे दिवसे राजा तो हमेशना नियम प्रमाणे रात्रीए श्री श्रादीश्वर नगवानना मंदिरमां नृत्य जोवा माटे गयो. मंदिरमां चारे तरफ जोतां पण ज्यारे लीलावतीने न दीठी, त्यारे बहार श्रावी राजाए पाडोशीने पूज्युं के, “ लीलावती नामनी नृत्य करनारी स्त्री क्यां ग?" पाडोशीए कह्यु. “हे राजन् ! ते अमने कह्या विनाज चाली ग , माटे अमे नथी जाणतां के, ते क्यां ग डे ? ” पनी वीरहथी व्याकूल थएला राजाए घणा खेदसहित ते रात्री गमावी. ज्यारे प्रजात