________________
गडदत्तनी कथा.
३०१
जने माताने प्रणाम कस्यो एटले जाणे सुनी धाराउंथी स्नान ककरावती होय नहीं शुं ? एम तेणे पुत्रना अंगनो स्पर्श कस्यो. बेवटे प्रधान ने नगरवासी जनोनो यथायोग्य सत्कार करीने पिताए श्राज्ञा करेलो राजकुमार पोताना घरप्रत्ये गयो.
पी उत्तम दिवसे राजाए कुमारने युवराज पी पी तेथी, तेणे पोताना गुणोए करीने सर्व प्रजाने यानंद पमामी. कुमारे प्रेमने लीधे मदनमंजरीने म्होटी ने कमलसेनाने न्हानी मानी, जेथी ते सर्व कार्य मां मदनमंजरीने प्रथम गणतो, तो पण कमलसेना जराय ईर्ष्या करती नहीं.
पठी कोकिलाना शब्दोथी मनोहर एवी वसंतऋतु श्रावी एटले सुंदर राजा अंतःपुरसहित श्रानंदकारी उपवनमां क्रीडा करवा गयो. कांतिश्री कामदेवना गर्वने दूर करनारो अगमदत्त कुमार पण मदनमंजरी - नी साथे त्यां गयो. त्यां खो दिवस क्रीडा करवायी थाकी गएलो राजकुमार जरा दूर जश्ने प्रियानी साथे रथमांज सूइ गयो. निद्राना arat रथनी बहार लांबा थएला मदनमंजरीना हाथने दैवयोगथी जाणे पूर्वना मूर्तिमान् कर्मेज होय नहीं शुं ? एम कोइ सापे दंश कस्यो, एटले तत्काल ते " मने सापे करडी, मने सापे करडी. " एम पोकार करती जागी उठी छाने कुमारे पण जोयुं तो साप दीठो. एवामां विषथी प्रियाने मूर्छा यावी ते जोइने कुमार पण मूर्छा पाम्यो. थोमो वखत गया पी कुमार वननो पवन लागवाथी सचेत थयो छाने प्रिया यश नहीं एटले ते मांत्रिकोने बोलावी उपाय करवा मांड्या; पण तेटलामां ते मदनमंजरी मरण पामी; तेथी ते प्रियाने पोताना खोलामा बेसारी विलाप करवा लाग्यो ने प्रियानी साथे अग्निमां प्रवेश करवामाटे चिता करवा मंड्यो. एवामां तीर्थयात्राने व जतो एवो कोइ विद्याधर कोलाहल सांजलीने त्यां श्राव्यो पढी कुमारे प्रार्थना करेला ते विद्याधरे मंत्रेतुं पाणी त्रणवार मदनमंजरीने बांटी जीवती करी; तेथी आनंद पामेला तेथे विद्याधरनो सत्कार कस्यो एटले ते विद्याधर पोइति स्थान चाल्यो गयो ने राजकुमार मदनमंजरीने साथे लइ देवालयमां श्राव्यो.
