________________
दवदंतीनी कथा.
२६३ ने ते पुत्रीना कपालमा उदयाचल पर्वत उपर रहेला सूर्यना प्रतिबिंबनी पेठे तिलक शोजतुं हतुं. बहीने दिवसे जागरण अने सूर्य चंजनां दर्शन कराववापूर्वक पिताए बारमे दिवसे स्वप्नाने श्रनुसारे तेनुं “ देवदंती" नाम पाड्यु. पडी खजावे करीने मनोहर एवी ते बालाने धावमाताउँ निरंतर मधुर वचनश्री तथा लीलाथी हसावती हती. कुमारी पण पगमा पहेरेला कांऊरना मधुर शब्द करती धावमाताऊनी अांगली काली चालवा लागी. अंतःपुरनी स्त्री हर्षथी पोताना ढींचणउपर दवदंतीने उनी राखीने धीमे धीमे कंपावती बती नृत्य करावती इती. या प्रकारे जागता सौजाग्यवाली ते कुमारीए बाल अवस्थाने उलंघन करता सर्व कलाउँनो श्रन्यास कस्यो.
एक दिवस निवृति देवीए जविष्यकाले थनारा श्री शांतिनाथनी सु. वर्णमय प्रतिमा दवदंतीने श्रापीने कडं के, “हे कट्याणि ! हारे था कल्याणकारी मूर्ति निरंतर पूजन करवा योग्य जे." पड़ी दवदंती ते प्रतिमाने जाणे पोताना हृदयमांज मूकती होय नहिं शुं ? एम हर्षथी घरना देवमंदिरने विषे मूकी पूजन करवा लागी. एवामां तेने कामदेव राजाना नगररूप यौवन प्राप्त थयु के, जे यौवनमां अनुक्रमे करीने सर्व अंगनीमनोहर लक्ष्मी वृद्धि पामे . दवदंतीना मुखनी शोनाथी जीताएलो चंग गांडो थर जवाने लीधे होय नहिं शृं? एम श्राजसुधी शंकरना मस्तक उपर रहेलो . पुत्रीना योग्य वरनी प्राप्तिने अर्थे विचार करता एवा जीमक राजानी चिंतासहित ते दवदंती अनुक्रमे अढार वर्षनी थ. ___पनी प्रधानोए विज्ञप्ति करेला जीमक राजाए पुत्रीना वरनी प्राप्तिने अर्थे स्वयंवरनो श्रारंज कस्यो. तेमां अनुचरो मोकलीने बोलावेला इंशना सरखी समृद्धिवाला अनेक राजा मानस सरोवरमां एकग थएला हंसोनी पेठे नेगा थया. ते वखते नीमक राजाए मोकलेला दूते विज्ञप्ति करेलो निषध राजा पण नल अने कूबर नामना पोताना बन्ने पुत्रोसहित तत्काल त्यां श्राव्यो. इंजना समान समृद्धिवाला जीमक राजाए ते सर्वे राजाने अत्यंत श्रादर सत्कार करी उतारा थाप्या. ते वखते १ लोकमां एनुं बीजुं नाम “ दमयंती" संजलाय .