________________
२४ाए
शषिदत्तानी कथा. पली राज्यनुं पालन करता अने एक दिवस सन्जामां बेठेला ते हरिषेण राजानी को एक द्वारपाले श्रावीने विज्ञापना करी के, “ हे देव ! कल्याणकारी एवी मंगलावती नगरीमां महा तेजवंत प्रियदर्शन नामे राजा राज्य करे . तेने विजलीनी लताना सरखी विद्युत्प्रजा नामे स्त्री डे. तेजेने गुणे करीने पवित्र एवी प्रीतिमति नामनी पुत्री बे. ते पुत्रीने थाजे पुष्ट सापे दंश कस्यो बे; माटे प्रियदर्शन राजाए तमने खबर कहेवाने माटे मने अहिं मोकल्यो .” दूतनां श्रावां वचन सांजली परोपकारी बुद्धिवालो ते हरिषेण राजा वेगवाला हाथी उपर बेसीने मेंगलावती नगरी प्रत्ये गयो. त्यां तेणे प्रीतिमतीने सापना फेरथी मुक्त करी. पडी प्रसन्न थएला प्रियदर्शन राजाए पोतानी पुत्री हरिषेण नूपतिनी साथे परणावी. हरिषेण राजा पण तेने परणीने म्होटा उत्सवथी पोतानी नगरी प्रत्ये श्राव्यो.
केटलोक काल वित्या पडी हरिषेण राजाए युवावस्थामांश्रावेला पोताना अजितसेन पुत्रने राज्य सोंपी पोते स्त्रीसहित विश्वजूति नामना तपखी पासे तापसी दीक्षा लश् अखं मित ब्रह्मव्रत पालवा लाग्यो. पनी ते प्रीतिमतिने पांचमे मासे स्त्रीमंत्रनीपेठे लजा पमाडनारो गर्न प्रगट थयो; ते जोश्ने हरिषेण राजाए स्त्रीने पूज्यु." हे जडे! कुल अने शीलने अयोग्य एवो था गर्न तने क्याथी प्रगट थयो?” प्रीतिमतिए उत्तर आप्यो के, “ दिदा लीधा पहेलानो बे; परंतु वादलामा रहेला चंजनी पेठे हुं तेने जाणी शकी नहीं." हरिषेणे कयु. “ हवे अहिं रहेवाथी आपणे तपस्वीऊमां धिक्कार पामशु; माटे सवार थये बीजा को स्थानके जता रहे." श्रावो विचार करता एवा ते स्त्री पुरुषे रात्री निर्गमन करी. पठी सवारे तेउए जोयुं तो दुष्ट जूते खोदी काढेला घरनीपेठे ते वन तपस्वी रहित दी एटले आश्चर्यवंत थएला ते स्त्रीपुरुषे पोताना चंचल नेत्रथी चारे तरफ जोवा मांड्यु तो सूका गएला पांदडावाला वृदने त्याग करीने जेम पदि उडी जाय तेम ते आश्रमने बोडी दश्ने बेवट चाव्या जता एवा एक वृद्ध मुनिने दीग. हरिषेणे मुनिपासे जर हाथ जोडीने पूज्यु के " हे जगवन् ! था पवित्र एवं तपोवन तपस्वी विनानुं शून्य केम थर गयुं ?" मुनिए उत्तर प्राप्यो के, “ हे वत्स! त