________________
मल्लिनाथनी कथा.
२२३ एवी मिथिला नामनी मनोहर नगरी बे. ते नगरीमा जेनो यशरूप कुंज थाकाशमां (वर्गमां) अमृतना कुंन सरखो शोजतो हतो एवो इक्ष्वाकु कुलनो कुंजराजा राज्य करतो हतो. तेने शीलवतरूप अलंकारने धारण करनारी श्रने तारानी पेठे असंख्य गुणना समूहथी सुशोजित एवी प्रजावती नामनी राणी हती. हवे त्रण ज्ञानयुक्त महाबलनो जीव वैजयंत नामना अनुत्तर वैमान थकी चवीने नारकी जीवोने पण दणिक सुख उत्पन्न करतो सतो फागण शुदी चोथ अने अश्विनी नक्षत्रना योगमां रात्रीए राजहंस जेम कमलमां उतरे तेम चौद स्वप्न सूचवीने प्रत्नावतीना उदरमां अवतस्यो. महाबलना नवमां माया तप करवाथी तेने तीर्थकरपणामां पण स्त्रीपणाए उत्पन्न थर्बु पड्यु.
हवे प्रजावतीए पोताने प्रजात वखते श्रावेला चौद स्वप्ननी वात रा. जाने कही के, “ हे स्वामिन् ! म्हारा मुखमां हस्ति विगेरेने प्रवेश करता में आज स्वप्नमां दीग तो तेनुं हुं फल हशे ? ते मने कहो.” पली राजाए हर्ष पामीने राणीने कडं के, “ हे देवी! था महास्वप्नथी तने महोटो लान थशे. धन धान्यादिकथी भंडार तथा कोठार वृद्धि पामशे. कुःखे वश न करी शकाय एवा शत्रुर्ड वश थशे तेमज उत्तरोत्तर श्रापणी संपत्ति अधिक अधिक वधशे. कारण समय थावे तुं पूर्ण सणवाला अने कुलमां दीवा सरखा पुत्रने जन्म आपीश.” एवां कानने विषे अमृतना पारणा सरखां पतिनां वचन सांजलीने धर्मजागरणमां उद्यमवती थएली ते प्रजावती राणीए रात्री निवृत्त करी. निरंतर देवताउए उपासना करवायोग्य ते प्रजावतीए पतिना मनोरथ सहित पृथ्वी जेम निधान (अव्यना जंडार) ने धारण करे तेम गर्नने धारण कस्यो. राजाए पुंसवनादिक जे जे कर्म करवानी श्छा करी ते ते कर्म चोसठ इंजीयो मलीने करेला दीग. तेमज प्रजावतीए पण देश कालने योग्य एवा गर्नने पोषण करनारा विहार, आहार अने कार्यवडे करीने गर्जनुं पोषण कखु. प्रजावतीने त्रीजे मासे शुज गर्नना प्रजावथी पुष्पनी शय्यामां सूवानो दहोलो उत्पन्न थयो, ते कुंन राजाए पूर्ण कस्यो.
हवे मागशर शुदी अग्यारसने दीवसे अश्विनि नक्षत्रमां चंनो योग थते सते, प्रजावतीए तेजथी दीवानी कांतिने पण नाश करनारी, सर्व