________________
२०३
शीलोपदेशमाला. नने मेरुपर्वत उपर पांडुकवनमां ज्यां शास्वतुं रत्ननुं सिंहासन हतुं त्यां ले गयो. त्यां ते पूर्वाभिमुखे जगवानने खोलामां बेश्ने बेगे एटले बीजा सब इंस्रो त्यां श्राव्या. पड़ी सुवर्ण विगेरेना एक हजार ने श्रा कलशोमां नरेला तीर्थना सुगंधी जलथी देवमुनिपूर्वक अनिषेक करी सुगंधी चंदनथी पूजन करी हर्षित मनवाला इंसोए स्तुति करी. पनी इंशाने पांच रूप विकूर्वि प्रजुने पोताना खोलामां लीधा एटले सौधर्मेन्छे चार दिशामां स्फाटिकना चार वृषनो प्रकट करी तेमना शिंगडाथी उछलती उधनी धारावडे प्रनु उपर अनिषेक कस्यो. ते वखते तुंबुर विगेरे गंधर्वो गान करवा लाग्या अने अस्परा नाचवा लागी. पठी सुगंधि चंदननो लेप करी, कल्पवृदना पुष्पोथी पूजन करी
जे दिव्यवस्त्र प्रजुने धारण कराव्या. पली दिव्य चोखाथी अष्टमांगलीक थालेखी मांगलीक गीतोनुं गान करतां करतां आरति करी, ते वखते इंशाणि अने रंजा विगेरे अप्सराऊना समूहे नाच करतां करतां नेत्रना कटाक्षरूप पुण्योवडे करीने जववान- पूजन कमु. पड़ी इसे " नाथ ! तमारा शरीररूप इंछनीलमणिने जोनारां म्हारां नेत्रो आजे बहु प्रसन्न थाय ने. हे यमुनायक ! यमुना नदीना जल समान तमारा शरीरनी श्यामकांति गंगाना जल समान उज्वल यशने उत्पन्न करे बे; ए पृथ्वीमां आश्चर्य . हे महाराज ! था मेरु पर्वत, शिखर म्होटा रत्नोथी जरपूर ने तो पण तमारा सरखा रत्नवडे करीनेज रत्नवाडं थडे ३.” एप्रमाणे स्तुति करी त्यांथी लश्ने जगवानने माता शिवादेवी पासे मूक्या. तथा तेमने जमणे अंगोठे अमृत संचालुं के जेथी जुख्या थयेला जगवान पान करे. वली तेणे पांच अप्सराने धाव तरीके त्यांज मूकी. पनी सूर्य जेम कमलीनीनी निसा खेंची ले तेम इंझे मूकेली शिवादेवीनी अवस्वापिनी निशाने खेंची लीधी. इंनी आज्ञाथी कुबेरे समुपविजय राजाना घरने विषे हर्ष करनारी अनेक रत्नोनी वृष्टि करी. पड़ी देवता नंदीश्वरे महोत्सव करी पोतपोताने स्थानके गया. ते वखते सवार थर एटले दक्षिणावर्त वायु वावा लाग्यो, दिशा प्रसन्न थई. सर्व जगत् हर्षमय थयुं अने पूर्व दिशाये प्रजुने नेट श्रापवा माटे सूर्यरूप फल प्रगट कगुं. ते वखते कमलीनीनी पेठे शिवादेवीनां बे