________________
सुख, क्रियाकांड अने मा जगतनी प्रवृत्तिओने अज्ञानरूप अने अयथार्थ गणावी छे. आ प्रन्थमा कुल २२२ दुहा छे. तेमाथी प्रस्तुत उद्धरणमां फफ १३ बुहा लीधा छे. ३. छंदोरचनाः
दुहा. १३+११ । १३+११ ॥ ३. टिप्पणः३-६. सरखावो.
कर्मेन्द्रियाणि संयम्य य आस्ते मनसा स्मरन् । इन्द्रियान्विमूढात्मा मिथ्याचारः स उच्यते ॥ यत्स्विन्द्रियाणि मनसा नियम्यारभतेऽर्जुन । कर्मेन्द्रियैः कर्मयोगमसक्तः स विशिष्यते ॥
- भ.गी. ३. ६-७. ६. सालसित्थु आने माटे एक वार्ता छे. काकीन्दी नामे नगरीमा एक राजा हतो. ते श्रावक होवा छतां एक वेदानुयायीनो संगतिथी मांसभोजन करवा देने इच्छा थई. परन्तु लोकापवादना भयथी प्रकट रोते तो ते मांस खाई शक्यो नहि. तेणे एक मांसनी वानीओ बनावनार रसोईओ राख्यो. पेलो मांसनी रसोई बनावे परन्तु राजा हृदयमा भाव होवा छतां एक या बीजा कारणथी ते खाई न शके. आम करतां रसोईओ सर्पदंशथी मरण पाम्यो अने स्वयंभूरमण समुद्रमां महामत्स्य थयो. राजाए द्रव्यतः व्रतभंग नहोतो 'कयों छतां भावयी तो कयों हतो. ते शालिसिक्थ नामे कीडो बनी पेला महामत्स्यना कानमां जन्म्यो, महामत्स्यना मुखमां अनेक जलचरी प्रवेश करी बहार नीकळतां जोई शालिसिक्थना मनमा विचार थयो के, “खरेखर आ मत्स्य मूर्ख छ; हुँ जो मत्स्य होउं तो एक पण प्राणीने जीवतुं न मू कुं.” आ प्रमाणे हृदयमा मलिन भाव धरतो ते शाहिसिक्थ मरण पाम्यो अने सातमा नरकने पाम्यो.
९-१०. पं. ९ मां कम्मह हेउ करंतु ए शब्दसमूहने सो मुणि (पं. १०) ना विशेषण तरीके लेवो. अर्थ-" जेना मनमा ज्ञान उत्पन्न थतुं नथी ते मुनि कर्मनो हेतु उत्पन्न करतो होई सुख पामतो नथी-एम बधां शास्त्रो कहे छे." ज्ञानना अभावे कदाच देखादेखी कर्म न करे तो पण तेना मनना कर्मना भाव तो जता ज नथी; एटले के एना कर्मनो हेतु तो नाश पामतो नथी, अने तेथी ज मिथ्याचार बनी ते सुख पामतो नथी. मुणंतुवर्तमानकृदंत क्रियापद तरीके.
