________________
૧૩૫ પતે કુગુરૂને પાકા ધારીયા, તેમાં દોષને છેહ
ન પાર રે તેથી સાધુના દેવ જેવતાં, ખપકર રહ્યા મઢ
ગમાર રે .એ. ૧૯ પણ સાધુના શેષ જીવે નહીં, ત્યારે બેટ દેવે
આળ રે પછી ઝુહુ બેલી બકતા ફરે, તેને કેણ કાઢે.'
* નીકાલ રે એક કરો કહે તુબડે હેરાવ્ય સાધુમે, નાગશ્રી બ્રાહ્મણ
એકવાર રે તેથી રખડી સંસારમાં ઘણી, સાતે નરકમાં ખાધી
માર રે એ. ૨૧ તેને નાંખવાના આળશથી, તબડે વહેરા
- સાધુને દેવ રે તેના ફળ મળ્યા કડવા, પામી દુઃખમાં દુઃખ
વીશેષ રે એપંરરા તે સાધુની કેઈ નીંદા કરે, વળી રાખે અત્યંતર
૨૩
અછતા આળ રે નિશંકથી, તે તે ડુબે વળી
વીશેષ રે એ કોઈ કરડુ બોલે છેટી રીતથી, કઈ વંછે
સાધુની વાત રે કોઈ પરિસાહ દેવે વચનના, કેઈ તપતા રહે
દિન રાત રે એ
ર૪
