________________
( ૩૯ ), કાંઈક વધારે મનન કરે, વિચાર કરે, દીર્ધદશીપણે અવકન કરે, વિચાર કરતાં કરતાં ધનપ્રાપ્તિના અંગે છેવટ આ ધમાલ પદ્ગલિકજ દષ્ટિગોચર થશે. કીર્તિને માટે જે પ્રવૃતિ કરવી તે પણ ત્યાગ કરવા લાયક છે, કારણજે તે માન કષાયનો ભેદ હોવાથી પગલિક છે, અને નામ તે કોઈનું અમર રહેવાનું નથી, રહ્યું નથી, કીર્તિની ખાતર જે જે ધાર્મિક પ્રવૃતિઓ કરવામાં આવે તે પણ બરાબર પૂરેપૂરી ફળવતી થતી નથી. પૌલિક વસ્તુની આસક્તિને લીધે તેનું ત્યાજ્ય સ્વરૂપ સમજ્યા પછી પણ ઘણખરા ત્યાગ કરી શકતા નથી. તેટલા માટે જ ચિદાનંદજી મહારાજ કહે છે જે-“હે ચેતન ! તું અજ્ઞાનીની માફક ભૂલ પડી કયાં - ટકયા કરે છે? જરા વિચાર તે કર. તારા માર્ગનું અવલોકન કર. માર્ગથી ભૂલા પડેલા વટેમાર્ગુની માફક આડા અવળા રસ્તે કયાં ગમન કરે છે? આ તમામ આળપંપાળને છોડી દઈ અનુ. ભવ રસનું પાન કર, જેથી તને તેમાં એ આનંદ આવશે કે તે આનંદ તું કોઈને કહી પણ શકીશ નહી. તારા આત્મામાં ઘણે પ્રકાશ થશે, ને તારી આ ભવયાત્રા નકામા ફેરા જેવી ન થતાં કાંઈક સફળ થશે.” આ ભવની યાત્રા સફળ કરવા માટે અનુભવ જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ કરવી એજ ખરૂં તત્ત્વ છે અને તેવા અનુભવ જ્ઞાનથી જ કર્મબંધન અટકશે, પદ્ગલિક વસ્તુઓ ઉપરથી રાગ ઉઠી જશે અને જીવન સફળ થશે.
- ગઝલ
મેઘેરે દેહ આ પામે, જુવાની જેરમાં જામી; ભજ્યા ભાવે ન જગસ્વામી, વધારે શું કર્યો સારે પડીને શખમાં પૂરા, બની શૃંગારમાં શરા; કર્યા કૃત્ય બહુ બુરાં, પતાવ્યો શી રીતે વારે... ભલાઈ ના જરી લીધી, સુમાગે પાઈ ના દીધી; " કમાણું ના ખરી કીધી, કહે કેમ આવશે આર.
૨
૩
