________________
(૧૬) न वि तं करेइ अग्मी, नेव विसं नेव किन्हसप्पो अ। जं कुणइ महादोसं, तिव्वं जीवस्स मिच्छत्तं ॥१॥ कळं करेसि अप्पं दमेसि अत्थं चयसि धम्मत्थं । इकं न चयसि मिच्छत्तं, विसलवं जेण बुड्डिहसि ॥२॥
અર્થ–તીવ્ર મિથ્યાત્વ જીવની સાથે જેટલે દેષ કરે છે. તેટલે દોષ અગ્નિ નથી કરતો, વિષ પણ તેટલે દેષ કરતું નથી, કાળો સર્પ પણ તેટલે દોષ કરતો નથી, કારણ જે અગ્ની વિષ અને સર્પ એક ભવને કદાચ નાશ કરે પણ મિથ્યાત્વ તે જન્મ જન્મને નાશ કરે છે. ૧.
જીવ કષ્ટ કરે છે, આત્માને દમે છે, અને ધર્મને અર્થે દ્રવ્યને તજે છે, પરંતુ જે મિથ્યાત્વરૂપી ઝેર એક લવ માત્ર પણ તજતો નથી, તે સર્વે તજવું નિરર્થક જાણવું. કારણ કે મિથ્યાત્વે કરી જીવ સંસારસમુદ્રમાં ડુબે છે. ૨. सम्मत्तं उच्छिदिन, मिच्छत्तारोवणं कुणइ निअकुलस्स । तेण सयलोवि वंसो, दुग्गइमुहसंमुहं नीनो ॥
અર્થ–જે માણસ સમ્યક્તરૂપી વૃક્ષને પિતાના કુળરૂપી આંગણામાંથી ઉખેડી (દૂર કરી) ને મિથ્યાત્વરૂપી વૃક્ષને વાવે તે જીવે પિતાને સઘળે વંશ દુર્ગતિના મુખ સન્મુખ લઈ - ગયો જાણવો.
આવા પ્રકારનો મિથ્યાત્વને પ્રચંડ પ્રતાપ હોવા છતાં અનાદિ કાળની કુવાસનાથી જીવને મિથ્યાત્વ છોડવું ગમતું નથી તે બહુજ આશ્ચર્ય જાણવું.
ઉપર બતાવેલ મિથ્યાત્વનુ સેવન કરી. આ જીવ ઘણું રઝળે. એટલે સુધી નીચે ઉતરી ગયો કે કોઈ વખત નિગોદમાં
