________________
સચ્ચી સાબિત હુઈ. આપકી દુઆ કે ચમત્કાર સે મેરે બાદશાહ હોશ મેં આકર અબ એકદમ સ્વસ્થ હો ગયે હૈ..
પટ્ટણીની આ વાત સાંભળીને ફકીરે કહ્યું : ચમત્કાર કરનેવાલા મેં કૌન? યહ તો ખુદા કી દુઆ કા પ્રતાપ છે. આટલું બોલીને ફકીરે ખોબે ખોબે મળેલા રૂપિયાને પાછા સુપરત કરતાં પટ્ટણીજીને કહ્યું : મેં ઈસકો રખકર કયા કરુંગા? લે, ઈસે વાપિસ લે લે. ઈસસે તૂ મુઝકો છુટકારા
પટ્ટણીએ કહ્યું : ઈસ દાનકો વાપિસ લેને કા મુઝે અધિકાર નહી હૈ.
ફકીરે તરત જ જવાબ વાળતાં કહ્યું કે, તો તું મેરે પાસ બૈઠ કર ઈસ રૂપૈયે કો જરૂરતમંદ લોકો કો બાંટ દે.
પ્રભાશંકર પટ્ટણી હવે કઈ બોલી શકે એવી સ્થિતિમાં જ ન હતા. પોતાનું દીવાનપણું ભૂલી જઈને પટ્ટણી એ ફકીરની પાસે બેસી ગયા. જરૂરતમંદ લોકોને દાન કરતા પટ્ટણીજીને જોઈને ફકીરના મોંમાંથી એવા શબ્દો સરી પડ્યા કે, આજ મુઝે એક સચ્ચે ફકીર કે દર્શન કા મૌકા પ્રાપ્ત હુવા. ફકીર સે ફકીર મિલે, ઐસા અવસર અબ કબ દેખને કો મિલેગા!
કોઈની હાય લાગી જતાં સાજા-તાજા માણસોને કરમાઈને રાખમાં રગદોળાઈ જતા પટ્ટણીજીએ ઘણી ઘણી વાર જોયા હતા, પરંતુ એ દહાડે પહેલી જ વાર ફકીરો – ઓલિયાઓની દુઆના પ્રભાવે મોતના બિછાનેથી ખડા થઈ ગયેલા બાપુ ભાવસિંહજીનું દર્શન મળતાં તો પટ્ટણીજી વધુ ધન્ય ધન્ય બની ગયા.
ઉપકારી પર ઉપકાર કરનારા તો હજી મળી આવે, પણ જેણે હેરાન કરવામાં કંઈ બાકી રાખ્યું ન હોય, એની પર કિન્નાખોરી રાખ્યા વિના
૫૪
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૪
