________________
નિઃસ્પૃહતાનું નખશિખ ચિત્ર આંખ સમક્ષ હૂબહૂ ઊપસી આવ્યા વિના નહિ જ રહે.
મૂળ યૂ.પી. પ્રદેશના વતની “ગોદડિયા બાપુનું ઘણુંખરું જીવન જામનગર આસપાસના પ્રદેશમાં જ વીત્યું હતું. સન્ ૧૮૫૭ માં ભારતમાં અંગ્રેજોની સામે થયેલ બળવામાં એઓ સક્રિયતા પૂર્વક જોડાયા હતા. અંગ્રેજો સામે ઘણી ઘણી લડત વીરતાપૂર્વક લડનારી એમની કર્મઠ યુવાકાયા પર અનેક ઘાનાં નિશાન જોવા મળતાં હતાં રૂઝાઈ ગયા હોવા છતાં એ ઘા મૂકપણે દેશ દાઝના ગીત ગાવાપૂર્વક અંગ્રેજોની બેવફાઈના મરશિયા પણ ગાયા વિના ન રહેતા, જેથી એક આંખમાં લાગણીના આંસુ છલકાઈ ઉઠતા, તો બીજી આંખમાંથી લોહીની આંસુધાર ધડધડ કરતી વહી નીકળ્યા વિના ન રહેતી. એ બળવો સફળ થયો હોત, તો ભારતનો ઇતિહાસ કોઈ જુદો જ વાંચવા મળત, પણ રાજવીઓની આપસી લડાઈ, અંગ્રેજોની ગોઝારી કૂટનીતિ અને એમને મળેલા માલેતુજારોના સક્રિય સાથના કારણે એ બળવો નિષ્ફળ નીવડતાં દેશદાઝથી થનગનતા અનેક નવલોહિયાઓને ફાંસીને માંચડે ચડવું પડ્યું, તેમજ કેટલાય યુવકોને તોપના ગોળ ઉડાડી દેવાયા. એથી કારમો આઘાત અનુભવીને યૂ.પી.ના એ દેશસેવકના જીવનની સંપૂર્ણ દિશા એક જ ઝાટકે પલટાઈ ગઈ. અંગ્રેજોની સામે કતરાતી રહેતી એમની વૃત્તિ-પ્રવૃત્તિ આ પછી આંતરશત્રુઓ સામે કારાવા માંડી. એની સતત પ્રતીતિ જાતને તથા જગતને થયા કરે, એ માટે એમણે ભગવા વાળા ધારણ કર્યા અને સંન્યાસી તરીકેનું જીવન જીવવા માંડ્યું. હિમાલય આસપાસના પ્રદેશમાં દસકા સુધી પરિભ્રમણ કરીને દ્વારકાની યાત્રા કર્યા બાદ તેઓ જામનગર આસપાસના પ્રદેશમાં આવ્યા.
જાંબુડા-ખીજડિયા નામના એક ગામડાનું વાતાવરણ યૂ.પી.ના એ સંન્યાસીના મનને ભાવી ગયું. વળી થોડા જ દિવસના સત્સંગથી ભાવિત બનેલા ગ્રામવાસીઓ તરફથી પણ સામેથી જ આગ્રહ થતા જાંબુડામાં
- સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩
