________________
ભોગજન્ય સુખોમાં અત્યંત આસક્ત બનેલા, અસત્ ચેષ્ટા દ્વારા પોતાના આત્માને મલિન કરે છે.'-આ પ્રમાણે એકત્રીસમા શ્લોકનો અર્થ છે. એનો આશય સ્પષ્ટ છે કે બડિશામિષની જેમ અલ્પ-તુચ્છ અને ખૂબ જ ભયંકર વિપાક(ફળ)વાળા; ભોગથી ઉત્પન્ન થતા સુખમાં ખૂબ આસક્ત બનેલા ભવાભિનંદી જીવો; મહારંભ અને મહાપરિગ્રહાદિની દુષ્ટ પ્રવૃત્તિ દ્વારા પોતાના આત્માને કર્મરજના સંબંધથી મલિન કરે છે.
ભવાભિનંદી જીવો પ્રાણાતિપાતાદિ અસ–વૃત્તિ દ્વારા અવિચારી કાર્યો વડે પોતાના આત્માને પાપસ્વરૂપ ધૂળથી મલિન કરે છે. કર્મભૂમિમાં ધર્મના કારણભૂત મનુષ્યજન્મને પામીને પણ ધર્મના બીજાધાનાદિને વિશે પ્રયત્ન કરતા નથી અને તુચ્છ એવા ભોગોની પ્રવૃત્તિમાં આસક્ત બની સત્ ચેષ્ટા(ધર્મસાધના)નો ત્યાગ કરે છે. આ દારુણ અજ્ઞાનદશાનો વિપાક છે.... ઈત્યાદિ યોગદષ્ટિસમુચ્ચયથી (લો.નં. ૮૨-૮૩-૮૪ થી) વિચારવું જોઈએ.
૨૨-૩૧ાા
અવેદ્યસંવેદ્યપદના નિરૂપણનો ઉપસંહાર કરાય છેअवेद्यसंवेद्यपदं, सत्सङ्गागमयोगतः । तदुर्गतिप्रदं जेयं, परमानंदमिच्छता ॥२२-३२॥
જે કારણથી આ અવેધસંવેદ્યપદનો દારુણ વિપાક છે, “તેથી દુર્ગતિને આપનાર એવા અવેદ્યસંવેદ્યપદને; પરમાનંદની ઈચ્છાવાળાએ સત્સ; અને આગમના યોગે જીતવું જોઈએ...”-આ પ્રમાણે બત્રીસમા શ્લોકનો અર્થ
