Updeshmala Doghatti Bhavanuvad

SR No.: 023128
Original Sutra Author: N/A
Author: Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
Publication Year: 2013
Total Pages: 664
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 19 MB

Page 263

૨૩૪
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ આ પ્રમાણે કહ્યું, એટલે ધનગિરિએ કહ્યું કે, “પછી તને પશ્ચાત્તાપ થશે, તો પછી શું કરવું ?” ત્યારે સુનંદાએ કહ્યું કે, “આ લોકોની સાક્ષીએ તમને અર્પણ કરું છું. ફરી મારે તેની માગણી ન કરવી' - એમ દઢ શરત સાક્ષીની હાજરીમાં કરીને તે બાળકને ધનગિરિએ ઝોળીમાં ગ્રહણ કર્યો. તરત જ રૂદન બંધ કર્યું, જાણે કે હું સાધુ થયો.” સાધુઓ બાળકને લઇને ગુરુ પાસે પહોંચ્યા. લક્ષણવાળો, શરીરે વજનદાર હોવાથી ધનગિરિનો હાથ પણ નીચો નમી ગયો. એટલે સૂરિ મહારાજે તેના હાથમાંથી વજનદાર ઝોળી લઇ ભૂમિ ઉપર સ્થાપન કર્યો. આચાર્ય પણ વજનદાર બાળક જાણીને બોલ્યા કે, “શું આ વજ હશે કે આટલો ભાર કેમ જણાય છે ?” જ્યાં બાળકને જોયો એટલે દેવકુમાર સમાન રૂપ જોઇને વિસ્મય પામ્યા અને કહ્યું કે, “આ બાળકનું સારી રીતે પાલન કરવું, કારણ કે આ પ્રવચનની પ્રભાવના કરનાર થશે. ‘વજ” એવું તેનું નામ પાડ્યું અને સાધ્વીઓને સ્વાધીન કર્યો.
સાધ્વીઓએ પણ શય્યાતરના ઘરે આ બાળકને પાલન-પોષણ માટે રાખ્યો. જ્યારે ઘરના બાળકોનું સ્નાન, સ્તનપાન શરીર-સંસ્કાર વગેરે કરાતું હતું, ત્યારે પ્રાસુક પદાર્થોથી આ બાળકના પણ સ્નાન, સ્તનપાનાદિક સાથે સાથે શ્રાવિકાઓ કરતી હતી. આવી રીતે તે બાળક વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યો. તેને દેખીને દરેકનાં ચિત્તો સંતોષ અને આનંદ પામતાં હતાં. સિંહગિરિ આચાર્ય સપરિવાર બહાર વિચરવા લાગ્યા. હવે તેની માતા સુનંદા બાળકને માગવા લાગી. એટલે શય્યાતરી સ્ત્રીઓ કહેવા લાગી કે, “આ બાળક તો ગુરુની થાપણ છે, અમે તને આપી શકીએ નહિ.'
દરરોજ માતા આવીને સ્તનપાન કરાવતી હતી. એમ કરતાં બાળક ત્રણ વરસનો થયો. ફરી વિહાર કરતા કરતા આચાર્ય ત્યાં પધાર્યા, એટલે માતા બાળકને માંગવા લાગી. બાળક માતાને અર્પણ ન કરવાના કારણે રાજકુલમાં વિદાય લઈ ગયા, રાજાએ ધનગિરિને પૂછ્યું. ત્યારે કહ્યું કે, “સાક્ષી સમક્ષ, શરતપૂર્વક સુનંદાએ મને સમર્પણ કરેલો છે. પરંતુ અત્યારે સાક્ષી તરીકેના નગરલોકો સુનંદાના પક્ષમાં ફરી બેઠા.
રાજાએ ન્યાય આપતાં એમ કહ્યું કે, મારી સમક્ષ પુત્રને સ્થાપન કરો અને પછી તમો તેને બોલાવો. જેના તરફ તે જાય, તેનો તે પુત્ર.” આ વાતનો બંને પક્ષે સ્વીકાર કર્યો. હવે માતા સુનંદાએ બાળકજનને દેખીને આનંદ થાય તેવાં અનેક રૂપવાળાં રમકડાં તથા ખાવા લાયક પદાર્થો તૈયાર કર્યા. એક પ્રશસ્ત દિવસ નક્કી કરેલો, તે દિવસે બંને પક્ષોને સાક્ષીઓ આવી પહોંચ્યા. રાજા પૂર્વાભિમુખ બેઠો, જમણી બાજુ સંઘ બેઠો, ડાબી બાજુ પોતાના પરિવાર સહિત સુનંદા બેઠી. રાજાએ કહ્યું કે, તમારા અને એના માટે આટલો નિયમ છે કે, “નિમંત્રેલો બાળક જે દિશામાં જાય તેનો આ બાળક.”