________________
૫૬ ]
શ્રી ઉપચ્ચખાણ પયજ્ઞા,
लद्धं अलद्धपुरुवं जिणवयण सुभासियं अमियभूयं । गहिओ सुग्गइमग्गो नाहं मरणस्स बोहेमि ॥ ६३ ॥ धीरेणवि मरियव्वं काउरिसेणवि अवस्स मरियव्वं । दुईपि हु मरियव्वे वरं खु सीलत्तणे मरिउं ॥ ६४ ॥ सीलेणवि मरियव्वं निस्सीलेण वि अवस्स मरियत्वं । दुपहंपि हु मरियव्वे वरं खु सीलत्तणे मरिडं ॥ ६५ ॥
:::
અનાદિ ભૂતકાલમાં અત્યાર અગાઉ નહિ પ્રાપ્ત થયેલ; અમૃતસમાન શ્રીજિનવચનરુપ સુભાષિતને મેં મેલવ્યુ', આથી શુભગતિના માર્ગ મે ગ્રહણ કર્યાં છે. હવે મરણની ખીક મને રહી નથી.
૩
ધીરપુરૂષ પણ મરે છે. અને કાયર, ડરપેાક પુરૂષને પણ અવશ્ય મરવું પડે છે. અન્નેને મરવું જરૂર છે. આથી ધીરતાથી સમાધિભાવે મરણને પામવું એ ઉત્તમ છે. કારણકે: વારંવાર મરવું ન પડે.
૪
શીલવાન પુરૂષ પણ મરણને પામે છે. તથા શીલભ્રષ્ટ, પતિત પુરૂષને પણ અવશ્ય મરવું પડે છે. બન્નેને મરવું જરૂર છે. આથી શીલધર્મની અખંડિત આરાધનાપૂર્ણાંક મરણને પામવું એજ ઉત્તમ છે. જે કારણે અસમાધિ ન થાય, ૧
૧ અનશનને સ્વીકાર્યાં પછી મરછુના અવસરે પીડાના યેાગે સ્વીકારેલા વ્રતને અંગે કલુષિત પરિણામ ન થઈ જાય તે સાર, આ વિચારણા છે.
