________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ
જ . (૫૩ तम्हा चंदगविज्झं सकारणं उज्जुएण पुरिसेणं । जीवो अविरहियगुणो कायव्वो मुक्खमग्गंमि ॥५४॥ बाहिरजोगविरहिओ अभितरझाणजोगमल्लीणो। जह तंमि देसकाले अमूढसन्नो चयइ देहं .५५॥ हंतूण रागदोसं छित्तूण य अट्टकम्मसंघायं । जम्मणमरणऽरह भित्तूण भवाविमुच्चिहिसि॥५६॥
આથી રાધાવેધના સાધક પુરૂષની જેમ, મોક્ષમાર્ગની આરાધનાને સારૂ, ઉદ્યમાન પુરૂષે દર્શન, જ્ઞાન અને ચારિત્રરૂપ ગુણસમૂહથી આત્માને સદાકાલ વાસિત રાખ.
૫૪ મરણના અવસરે, બાધા વ્યાપારથી રહિત બની; આભ્યન્તર ધ્યાનના ચેગમાં લીન એવો મહાભાગ; અમૂઢતાથી સાવધાન મન સહિત જાગૃત દશામાં પિતાના દેહને ત્યજે છે.
પપ રાગ અને દ્વેષને હણવાથી, તથા આઠેય પ્રકારના કર્મસમૂહને છેદવાથી, તેમજ જન્મ મરણરૂ૫ રેટને ભેદવાથી, હે ભાગ્યવાના તું સંસારથી મૂકાશે!
૧ મૂલ માથા ૪૬ થી શરૂ થતી, ઉપદેશરૂપ હિતશિક્ષા; અનાનને સ્વીકારવાને તૈયાર થયેલ મુનિવર પિતાના આત્માને ઉદ્દેશીને આપે છે. એની પુર્ણાહૂતિ અહિં થાય છે, માટે પુનઃ પિતાને ઉદ્દેશીને આ બેધન વચન છે.
