________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ. : : : : [ ૧૩૭ जं रागदोसमइअं सुक्खं जं होइ विसयमईयं च । अणुहवइ चक्कवट्टी न होइ तं वीअरागस्स ॥५०॥ मा होइ वासगणया न तत्थ वासाणि परिगणिज्जंति। बहवे गच्छं वुत्था जम्मणमरणं च ते खुत्ता॥५१॥ पच्छावि ते पयाया खिप्पं काहिंति अप्पणो पत्थं । जे पच्छिमंमि काले मरंति संथारमारूढा ॥५२॥
રાગ અને દ્વેષમય તથા પરિણામકટુ આ કારણે વિષપૂર્ણ જે વૈષયિક સુખને છખંડેને નાથ ચક્રવતી અનુભવે છે તે, સંગદશાથી મુક્ત, વીતરાગ સાધુ પુરૂષ અનુભવતા નથી. તેઓ કેવળ અખંડ આત્મરમણતાના સુખને અનુભવે છે.
૫૦ મોક્ષના સુખની પ્રાપ્તિ માટે શ્રીજૈનશાસનમાં એકાન્ત વર્ણકાલની ગણના નથી. કેવળ આરાધક આત્માઓની અપ્રમત્તદશા પર સઘળો આધાર છે. કેમકે ઘણા વર્ષો ગચ્છમાં રહેનારા પણ પ્રમત્ત આત્માઓ જન્મ-મરણપ સંસારસા ગરમાં ડુબી ગયા છે.
૫૧ જે આત્માઓ અન્તિમ કાલે સમાધિ પૂવક સંથારા૫ આરાધનાને સ્વીકારીને મરણને પામે છે, તે મહાનુભાવ આત્માઓ જીવનની પાછલી અવસ્થામાં પણ પોતાનું હિત શીધ્ર સાધી શકે છે.
પર
